Filmrecensie: Space Jam: A New Legacy (2021) Geregisseerd door Malcolm D. Lee
25 jaar lijkt rijkelijk laat voor een vervolgfilm en dat is het natuurlijk ook. Toch is de planning niet heel raar. Veel van de personen die immers opgegroeid waren met de eerste "Space Jam" hebben een leeftijd bereikt waarop ze kinderen zullen hebben die ongeveer ook dezelfde leeftijd hebben als hun ouders rond 1996. Deze film lijkt dan ook meer een commerciële keuze dan eentje om de fans van de eerste film- of Looney Tunes in het algemeen een plezier te doen. En dat de film voornamelijk een commerciële keuze is wordt helaas meermaals onderstreept gedurende de film, die weinig van de charme en humor van de eerste film in zich heeft.
Eén grote reclamespot
Met een beetje cynisme zou je ook kunnen zeggen dat de eerste "Space Jam" al een erg commerciële film was om het succes van de Looney Tunes verder uit te buiten gedurende de Flippo periode en voor Michael Jordan om de terugkeer in de NBA meer kracht bij te zetten, na zijn korte carrière als honkbalspeler. Verschil met deze film echter is dat het nooit als een veredelde reclamespot voelde.
Deze film lijkt niet eens zozeer als doel te hebben om de Looney Tunes opnieuw onder de aandacht van het publiek te brengen, maar meer om alle andere succesfilms van Warner Bros. te vieren. Niets mis met een cameo hier en een verwijzing naar een andere film daar, maar deze film staat er werkelijk bol van en schroomt ook niet om andere bekende filmspersonages constant in beeld te nemen, wat op zijn zachts gezegd behoorlijk afleid.
Poging tot meer verhaal
En dat de film afleidende elementen heeft is toch wel behoorlijk opvallend te noemen, aangezien de film ditmaal ook meer een verhaal lijkt te willen vertellen. Je zou zelfs kunnen zeggen dat ze voor een zekere vorm van realisme gaan, waarbij ze dingen meer proberen te verklaren en uitleggen. Daarnaast probeert het een serieuse boodschap over familie- en dat je moet doen waar je hart ligt over te brengen, al kun je je zeker afvragen of een film waarin geanimeerde personages het tegen elkaar opnemen voor een potje basketbal de juiste is voor het proberen over te brengen van meer serieuze zaken. De film vergeet hierdoor wel eens hoe het vermakelijk moet zijn. In plaats van dingen simpelweg te laten gebeuren en de fantasie de rest te laten doen, wordt er te vaak naar een antwoord gezocht, op vragen die niemand heeft gesteld. Hierdoor wordt het verhaal zelfs ietwat verwarrend om te volgen. Tegen het einde was ik in ieder geval ook zeker de draad kwijt en ik zou eerlijk waar dan ook niet meer kunnen zeggen wat exact de reden was waarom deze twee partijen het tegen elkaar op moest nemen op het basketbalveld en wat er precies op het spel stond.
Het gekke is tegelijkertijd ook dat deze film een benadering kiest die wellicht logischer was geweest voor de eerste film uit 1996. Het technologische gebrabbel waarmee het bepaalde gebeurtenissen probeert te verklaren doet in plaats van futuristisch behoorlijk ouderwets en ongemakkelijk aan, alsof je je vader hoort uitleggen hoe e-mail werkt.
Nu al verouderd
Niet alleen door het verhaal voelt deze film nu al meer verouderd dan de eerste film uit 1996. Ook de animaties zorgen hiervoor. In plaats van opnieuw voor getekende animaties te gaan, bestaat de film toch voornamelijk uit computer effecten, inclusief de bekende en geliefde personages. Erg zonde, want de effecten uit de film zijn nu al niet erg indrukwekkend te noemen, terwijl getekende animaties vrijwel nooit verouderd aandoen. Het is daarnaast ook een stijl die toch stukken beter bij klassieke personages als Bugs Bunny, Daffy Duck, Porky Pig en Road Runner past. Personages die soms al sinds de jaren '30 van de vorige eeuw bestaan.
Ook LeBron James is helaas geen Michael Jordan. De charisma is daar, maar niet de timing of het acteerwerk. Maar eerlijk is natuurlijk ook eerlijk: Hij wordt absoluut niet geholpen door het verhaal en het gemis aan vermaak. Weinig goede komedie of memorabele ook in deze film. Zelfs de basketbalwedstrijd, toch het hoogtepunt uit de eerste film, voelt te rommelig en overdreven om ooit echt vermakelijk te kunnen worden. Kenmerkend voor de film als geheel.
5/10
Bekijk trailer
