Filmrecensie: The Suicide Squad (2021) Geregisseerd door James Gunn
Dat ik vrijwel niets meer weet van de 2016 film "Suicide Squad" is natuurlijk veelzeggend. Het was bovenal een rommeltje, waar weinig van is blijven hangen, los van de vermakelijke personages. Dit is gelukkig ook iets waar deze 2021 film op voortborduurt, zonder een direct vervolg op de eerder film te willen zijn, of de eerder film volledig te willen doen vergeten.
Een vervolgfilm zonder een direct vervolg te zijn
Meest knappe aan de film blijft hoe het volledig zijn eigen ding weet te doen en nooit als een direct vervolg op de 2016 weet te voelen, ondanks dat opnieuw veel van dezelfde personages gebruikt.
Ditmaal is de regie in handen van James Gunn, die eerder naam had weten te maken met, met name de "Guardians of the Galaxy" films, bij directe concurrent Marvel. Films die voornamelijk bekend en geliefd zijn wegens de zeer typische humor, die zeer recht toe recht aan is en zelfs een tikkeltje duister. Perfect dus voor een Suicide Squad, waarin alle personages, personages met een randje zijn en meer aan de kant van de slechterik dan de typische goede en moralistische helden vallen. Veel van de personages zijn eigenlijk geeneens superhelden, maar meer personen die uitzonderlijk goed zijn in wat ze doen, zoals bijvoorbeeld de meer bekende Black Widow en Hawkeye uit de Marvel films.
Naast een aantal terugkerende personages en acteurs is de film toch voornamelijk gevuld met voor de films nieuwe (vaak letterlijke) kleurrijke personages, zoals Peacemaker, Ratcatcher, Polka-Dot Man en King Shark. Het is één van de redenen waarom het ook niet als een direct vervolg voelt op de 2016 film, hoewel het uiteraard wel hetzelfde concept volgt en opnieuw personages als Harley Quinn. Captain Boomerang en Rick Flag hun ding laat doen.
Iets wat ik absoluut aan de film waardeer is dat het geen tijd verspilt aan het introduceren van zijn personages en voor iedereen opnieuw een origins film wil zien. In een film waarin we een gigantische haai rond zien lopen die letterlijk de hoofden van mensen afbijt en in tweeën scheurt is het niet nodig om iedereen een uitgebreide achtergrond te geven. Je accepteert dingen simpelweg zoals ze zijn en je gaat mee in het absurdisme van het geheel, waardoor het een prima film om je mee te vermaken blijft.
Iets te gemakkelijk
Ik zou echter niet willen zeggen dat dit een film is die lang blijft hangen. Wat dat betreft blijft deze film dan ook niet meer dan slechts een stapje omhoog en in de goede richting, vergeleken met de eerdere 2016 poging.
Grootste probleem blijft toch echt het verhaal. Het dient als een prima kapstok om veel vermakelijk momenten aan op te kunnen hangen, maar als geheel lijkt het nooit goed samen te komen. Hoewel het prima werk doet om op tal van personages te focussen, zonder dat het ooit gaat voelen als iets wat te veel of te druk is, blijft het verhaal zelf toch wat rommelig. Deels bewust, om aan het vermaak en geslaagde absurde humor van de film toe te voegen, maar de film mist toch een duidelijke lijn, waarin een groot gevaar- of ultieme slechterik gestopt moet worden. De film lijkt constant te druk bezig met het zo goed mogelijk uit de verf te laten komen van zijn personages en humor, zonder ook goed genoeg op het grote geheel te concentreren. Omdat het ook juist een film is die om de humor en het vermaak draait, werken andere zaken zoals het drama eigenlijk totaal niet, wat ook een reden is waarom het verhaal van de film zelf nooit helemaal goed uit de verf lijkt te komen.
Je zou dus kunnen stellen dat de balans mist, maar dat neemt echter gelukkig niet weg dat "The Suicide Squad" nog altijd een meer dan vermakelijk film is om te kijken, ook dankzij de prachtig vormgegeven- en vaak groots opgezette actiescènes.
6/10
Bekijk trailer
