Recensie: Star Wars: Visions - Aflevering 1: The Duel
Dichterbij het antwoord op de vraag 'hoe zou een Star Wars film/serie eruit zien wanneer Akira Kurosawa deze zou maken' zullen we niet gaan komen dan met deze eerste aflevering van "Star Wars: Visions".
Het voelt dan ook passned om deze korte animatie film als opening te gebruiken voor het eerste seizoen van "Star Wars: Visions". Het waren immers de films van de Japanse film-maker Kurosawa die de destijds jonge George Lucas inspireerden, tijdns het schrijven en maken van zijn Star Wars films. Invloeden van de films zijn ook zelfs decennia later nog terug te vinden in de nieuwste Star Wars films en series,. Zowel in stijl, personages als de verhalen.
Dit zijn ook exact de drie elementen die deze korte animatiefilm één maken die in de 'geest van Kurosawa' is. Niet dat het een één op één vergelijking genoemd kan worden, het blijft immers ook een Star Wars proejct en dus één met science-fiction elementen, maar de invloeden zijn duidelijk daar. Hoe het verhaal is opgezet, waar het zich afspeelt, de dialogen, de visuale sfeer en ook zeker de gevechten.
De animatie is volledig zwart-wit, met uitzondering van een aantal objecten. Niet geheel toevallig zijn alleen de science-fiction elementen, zoals de lightsabers en de lampjes op huizen en robots, in kleur te zien. Dit geeft een interessant contrast, zonder dat dit afleidend werkt. Wat de animaties betreft is dit absoluut een prachtige- en heerlijke aflevering om te kijken.
Ondanks dat het qua stijl verre van aandoet als een standaard Star Wars project, weet het toch alsnog knap op de juiste manier de juiste snaar te raken bij de Star Wars liefhebber, met een aantal bekende gezichten en met name de actie. Het lightsaber duel is een waar genot om te kijken, zowel qua animatie als choreografie. Een perfecte combinatie van Japanse vechtstijlen en de actie die we meer uit de Star Wars films en inmiddels ook series kennen.
Terwijl animatie natuurlijk onbegrenzde mogelijkheden met zich meebrengt, blijft de film toch 'klein' en simpel. Het verhaal heeft ook misschien niet heel veel om het lijf, maar ook dit is juist een kracht. Net als veel Kurosawa films is het de eenvoud van verhaal en mysterie van de personages waardoor je je al snel verbonden voelt met het geheel, eveneens als geïntrigeerd. Knap voor iets wat slechts 15 minuten duurt.
9/10
