Filmrecensie: Cry Macho (2021) Geregisseerd door Clint Eastwood
Zullen mensen ooit stoppen enthousiast te worden zodra Clint Eastwood een cowboyhoed opzet? Waarschijnlijk niet en met recht natuurlijk. Dat neemt echter niet weg dat zijn films van de laatste jaren van wisselend niveau zijn geweest. "Cry Macho" valt hiebij in de categorie van films die toch wat meer riching de kant van de minder geslaagde films opvalt.
Leeg een doelloos
Simpel gezegd is het een film waar niet bijster veel in gebeurt, wat absoluut niet ongebruikelijk is voor dit soort personage-georiënteerde films, maar ook met het personage weet de film uiteindelijk veel te weinig te doen.
Het is allemaal niet vreselijk slecht of saai om naar te moeten kijken, maar het geheel doet wel behoorlijk leeg en doelloos aan. Leeg qua drama en emoties en doelloos qua verhaal en personages. Het is niet zo dat de hoofdpersoon door enige interessante veranderingen gaat, of dat de film ooit hartverwarmend weet te zijn met de onderlinge relaties en chemie tussen de verschillende personages, die langzaamaan naar elkaar toegroeien. Integendeel zelfs. De film houdt zelf iedere vorm van groei en ontwikkeling tegen door teveel op de oppervlakte te blijven, met werkelijk alles
Standaard, met ondermaats acteerwerk
Met de juiste emoties had deze film absoluut prima kunnen werken, al blijft het gemis van een groot 'conflict' toch ook wat steken. De film lijkt geen groter doel te hebben dan alleen een standaard verhaal te vertellen, over standaard mensen, middenin misschien een aantal niet zo standaard gebeurtenissen. De film wordt echter nooit voorgestuwd of gedragen door de niet standaard gebeurtenissen, doordat de film teveel de focus blijft leggen op zijn onderontwikkelde- en daardoor ook verre van interessante personages.
Wat ook absoluut niet helpt is dat het acteerwerk zwaar varieert, om het maar vriendelijk te zeggen. Om het iets minder vriendelijk te zeggen, zijn alle acteerpresataties, los van die van Eastwood zelf, zwaar onder de maat, wat ook de kans op enige goede emoties de grond inboort. Het is wellicht niet helemaal eerlijk om de acteurs hiervan de schuld te geven. Het zijn ook namelijk de dialogen die simpelweg niet goed geschreven zijn en te geforceerd aandoen voor een film die toch voornamelijk realisme nastreeft.
Niet vervelend om te kijken
Zoals eerder gezegd zou ik de film toch niet vreselijk of slecht willen noemen. Het is meer zo dat het dingen niet heel erg goed of sterk weet te doen en niet zozeer dat het dingen ook daadwerkelijk slecht doet. Het is een beetje een niemandsdalletje, in meerdere opzichten, die gelukkig er toch nog voor weet te zorgen dat je je niet verveeld.
Qua verhaal en emoties weet de film nooit helemaal de juiste toon aan te slaan, maar zeker wel qua visuele stijl. Het is een prima uitziende film met fraaie achtergronden. De film is dan ook zeker niet vervelend om te kijken.
Niet geheel geslaagd
Dat de film niet vervelend is om te kijken, is wel gelijk het grootste compliment wat ik deze film kan geven. Het is niet sterk- en zeker ook niet diepgaand genoeg qua drama, bijbehorende emoties en personages, om deze film ook als écht geslaagd te beschouwen.
6/10
Bekijk trailer
