Filmrecensie: Dune (2021) Geregisseerd door Denis Villeneuve
Zoals we inmiddels van Denis Villeneuve gewend zijn, wordt met "Dune" een visueel spektakel afgeleverd die wellicht beter werkt als een geweldige belevenis dan ook daadwerkelijk als een geweldige film, maar tegelijk nog wel meer dan voldoende elementen in zich heeft die nodig zijn om Ook goed als film te kunnen werken.
Een wereld op zich
Het is razend knap hoe de film in een relatief korte tijd succesvol een hele wereld weet te creëren, met zijn eigen regels, moralen en verschillende volkoren en technologieën. Het doet dit door dingen simpelweg te laten zien en gebeuren, zonder ooit echt ergens bij stil te staan om je uitgebreid iets uit te kunnen leggen. De film voelt hiermee stukken organischer dan de gemiddelde science-fiction, waardoor dingen ook daadwerkelijk werken. Het is gemakkelijk om met het verhaal mee te gaan en erin op te gaan, ook al weet je vaak niet volledig wat er gaande is, of wat bijvoorbeeld exact de consequenties van een bepaalde actie of gebeurtenis zullen zijn, wat op zijn beurt uiteraard ook juist weer bijdraagt aan de spanning en mysterie.
Juist doordat de film je niet teveel probeert uit te leggen, is het gemakkelijk om te volgen. Extra knap, aangezien Frank Herbert's boek waar de film op gebasseerd is toch al decennia lang bekend staat als een 'moeilijk' verhaal, die ook onmogelijk om te verfilmen zou zijn.
Een feest voor de zintuigen
De film blijft vooral boven alles een enorme belevenis. Een feest voor de zintuigen, waarbij je continue getrakeerd wordt op groots opgezette scènes en visueel spektakel om je vingers bij af te likken. Qua sets, kostuums en special effects kan science-fiction niet veel beter worden. Ieder shot ziet eruit als een schilderij en geeft vaak ook een meer dromerige soort van sfeer aan de film. Dit is echter ook iets waar een probleem film ligt. Het geeft het toch iets afstandelijks en maakt het ook absoluut niet realistisch. De film blijft hierdoor toch wat vlak qua drama en emoties, al zit het gelukkig verder niet al te veel in de weg om het verhaal goed te kunnen vertellen. Een sterke cast
Zoals je vaak van een groots opgezette film mag verwachten, zit ook deze bordervol met een indrukwekkende cast. Niet eens per se de grootste namen, maar wel acteurs die op dit moment 'hot' zijn, zoals Oscar Isaac, Rebecca Ferguson, Zendaya en Jason Momoa. Timothée Chalamet is daarnaast een sterke keuze geweest om de hoofdrol te vertolken. Qua charisma en acteerkunsten is hij perfect voor de rol als terughoudende held die voor grote dingen voorbestemd is.
De film zit vol met goede en sterke personages, al hou je bij veel wel het gevoel dat ze onderontwikkeld blijven. Velen lijken een grootse historie te hebben en ook van groot belang te zijn in de wereld van "Dune", waar de film je uiteindelijk vrijwel niets van laat zien.
Geweldige belevenis
Als belevenis is "Dune" een absoluut genot. Als een film in de meer bekende en klassieke zin van het woord, laat het hier en daar toch wel wat steekjes vallen met bijvoorbeeld de emoties en enkele gemiste kansen met de personages. Misschien iets te veel gefocust om het perfecte plaatje te creëren en net iets te weinig op de bijbehorende emoties in het verhaal. Maar aan de andere kant blijft dat ook iets waar ik persoonlijk absoluut oké mee ben. Niet iedere film hoeft binnen de lijntjes te blijven en de bekende patronen te volgen. Het is bewonderenswaardig dat er ook nog filmmakers zijn die andere dingen proberen en je echt een film laten beleven, in plaats van in hapklare brokken aan je te presenteren. 8/10
Bekijk trailer
