Filmrecensie: Hiacynt (2021) Geregisseerd door Piotr Domalewski
Het blijft toch altijd ongelooflijk om te bedenken dat het niet eens zo lang geleden was dat homosexualiteit als een misdaad werd beschouwd. Ook in westerse landen. "Hiacynt" is een Poolse film die hier een boekje over open doet. Met respect en zonder de film ooit te zwaar te maken.
Tegen het systeem
Het heeft toch vaak al snel iets meeslepends wanneer een politie agent tegen het systeem en de huidige bureaucratie ingaat, in een film. Het is makkelijk om met de morele beslissingen van de hoofdpersoon mee te gaan en om je in zijn of haar schoenen te verplaatsen. Films die met name in de jaren '70 erg goed werkten en vaak ook hoge ogen gooiden in de maatschappij van destijds, waarin langzaamaan mensen steeds meer in opstand kwamen tegen de zittende autoriteit en zich durfden uit te spreken tegen onrecht. In sommige landen volgde deze beweging later, zoals de landen die langere tijd achter het ijzeren gordijn hadden gezeten.
"Hiacynt" speelt zich dan ook af in een andere tijdsgeest, met een andere sfeer. Het Polen van de jaren '80 voelt bleek en droef aan, waardoor het concept van de film een extra lading krijgt, qua effectiviteit.
Niet alleen maar zwart-wit
Ondanks dat de film duidelijke zwart-wit patronen heeft wanneer het op het verhaal en bepaalde personages aankomt, blijft het toch ook vooral een film die in een grijs gebied blijft. De gebeurtenissen en personages doen hierdoor ook net even iets realistischer aan. Het is niet zo simpel als dingen zijn goed of fout en mensen zijn goed of slecht.
De film op zichzelf spreekt zich dan ook niet heel sterk tegen dingen uit en laat in plaats daarvan dit, op zichzelfstaande verhaal, voor zichzelf spreken. Het werkt goed voor de film, al zullen sommigen wellicht wat problemen hebben met het gebrek aan diepgang, waarbij dingen ook groter gemaakt hadden kunnen worden.
Uiteindelijk toch niet de meest effectieve film
Veel van de emoties waar het hoofdpersonage, gespeeld door Tomasz Zietek, doorheen gaat werken goed en zijn dan ook hetgeen waar de film zijn sterke drama aan ontleent. Alles door omheen blijft wellicht toch wat teveel onderontwikkeld. Je houft veelal het gevoel dat de film een laag mist, die dingen pas écht interessant en effectief had kunnen maken.
Vooral het feit dat werkelijk alle bijrollen onderontwikkeld blijven is teleurstellend te noemen. Het verhaal had absoluut een stuk of drie sterke bijrollen kunnen gebruiken, die het verhaal niet alleen sterker en interessanter hadden kunnen maken, maar ook de emoties en ontwikkelingen waar de hoofdpersoon doorheen gaat.
Weet indruk te maken
Het blijft gelukkig wel een absoluut sterke en goeduitziende film om te kijken, waarbij het drama de boventoon blijft voeren, ten opzichte van de spanning of meer andere typische thriller elementen. Het verhaal zelf is niet eens heel verrassend uiteindelijk, maar toch effectief genoeg om een indruk achter te laten.
7/10
Bekijk trailer
