Filmrecensie: Stillwater (2021) Geregisseerd door Tom McCarthy
Het is goed om te zien wanneer een acteur zijn leeftijd gewoon omarmt, samen met de type rollen die het met zich meebrengt. Het laat ook zien dat een acteur prima instaat is om zich door te blijven ontwikkelen. Zo is Matt Damon op de leeftijd aanbeland dat hij niet alleen de vader van jonge tieners speelt, maar ook jong volwassenen. Het is ook eigenlijk gelijk het meest positieve wat ik over deze film te zeggen heb, al kan ik tegelijkertijd de film geen verschrikkelijke noemen.
Van alles een beetje
De film is niet helemaal één waarin de hoofdpersoon opnieuw probeert te binden met zijn dochter, die in het buitenland in de gevangenis zit wegens moord en waarmee zijn relatie al wat bekoeld was geraakt, door zijn duidelijke tekortkoming als persoon en vader. Het is ook niet helemaal een realistiche thriller en ook niet helemaal een 'wraak' film, niet helemaal een liefdesverhaal. In plaats daarvan is het van alles een beetje, zonder zich ooit volledig te storten op één riching of element van het verhaal. Het maakt "Stillwater" een behoorlijk ongebalanceerde film om te kijken.
Mogelijk dat je ook nog prima meegaat met de hoofdpersoon en het verhaal zoals het verteld wordt in het eerste gedeelte van de film, maar er komt een punt waarop je dit simpelweg niet meer kunt doen, omdat de film een aantal richtingen op gaat met het verhaal en personage die behoorlijk haaks staan op de eerdere acties van de hoofdpersoon en de manier van vertellen van het verhaal. Daar waar het eerste gedeelte van het verhaal nog behoorlijk realistisch te noemen is, is de tweede helft te veel het tegenovergestelde hiervan.
Te onduidelijk als geheel
Het is dan ook lastig om in te zien wat de film-makers precies hadden willen bereiken. Was het de bedoeling om je te shockeren met deze film, je te verrassen, of misschien toch alleen simpelweg te vermaken. Het doet het eigenlijk alleen wel, maar in dit geval was het ook prettig geweest als de film dit deed door één duidelijke stijl en benadering te kiezen. Het blijft nu toch wat lastig om je ooit echt mee te laten voeren door het verhaal en emoties van de film.
Een gemiste kans
Het is allemaal absoluut jammer te noemen, aangezien alles aan de film op het eerst oog veelbelovend lijkt. Een prima cast, een fascinerend verhaal en ook visueel gezien lijkt er weinig mis met de film. Het heeft een prima rauwe visuele stijl en het is verfrissend om eens een Amerikaanse drama-thriller te zien die zich vrijwel geheel in Frankrijk afspeelt. En dan ook niet Parijs, maar het toch meer ruwe Marseille in dit geval. Het is ook absoluut geen film je probeert te imporneren met mooie plaatjes van toeristische plekken. Donker en met een randje. Dat is hoe de sfeer van de film het beste te omschrijven is. Het zorgt er ook zeker voor dat de film nog altijd oké blijft om te kijken, al weet het helaas dus op geen enkele manier ook goed te imponeren met het drama en bijbehorende emoties.
Nooit vreselijk slecht, maar ook zeker niet enorm aan te bevelen
Zeker dus geen slechte film om te kijken en Matt Damon en zijn personage geven de film wat kleur op de wangen, maar als geheel weet het te weinig indruk te maken door een matige focus en de te veel botsende richtingen, qua verhaal en genre-stijlen.
6/10
Bekijk trailer
