Filmrecensie: 8-Bit Christmas (2021) Geregisseerd door Michael Dowse
Wat wilde jij vroeger het liefste voor kerstmis? Of Sinterklaas. Laten we immers niet doen alsof kerst in het verleden groter of balangerijker was dan het feest van de man met de tabbert en zijn trouwe Pieten. Maar de vraag staan. Een universele vraag waar iedereen een ander antwoord op zal hebben, maar wel één die voor iedereen herkenbaar is. Zo ook voor jonge Jake Doyle eind jaren '80, die net als al zijn vrienden niets liever dan een Nintendo Entertainment System (NES) zou willen
Nostalgisch
De film is één grote nostalgische trip voor de personen die waren opgegroeid aan het einde van jaren '80/begin jaren '90. Een zeker niet alleen qua Nintendo-actie. De kleding, de technologie, de algehele sfeer. Tot in de kleinste details klopt de film. zonder hier geforceerd mee aan te doen en ook zonder hier constant de focus op te willen leggen. De film voelt heel natuurlijk en prettig, waardoor je je ook weer even kind zult wanen, wanneer je gedurende dezelfde tijdsperiode was opgegroeid.
Dit houdt echter gelukkig niet in dat de film niet leuk om te kijken is voor degenenen die van een andere genreatie. De thema's in de film blijven namelijk van alle tijden en het is erg makkelijk om mee te gaan in het geheel.
Niet kinderachtig
Wat de film erg gemakkelijk maakt om volledig in op te gaan is de benadering. Op de oppervlakte lijkt het wellicht een andere kinderachtige kerstfilm, maar ondanks dat de film voor een dikke 80% uit kinderen bestaat doet het op vrijwel geen enkele manier ooit kinderachtig aan, in de zin van dat dingen ooit flauw of simplistisch worden.
In plaats van kinderen als domme wezens te beschouwen (en laten we eerlijk zijn, dit is iets wat veel genre films vaak doen) brengt de film zichzelf op kinderen en laat hierbij de dingen zien die kinderen daadwekelijk leuk vinden en wat ze bezighoudt, zonder verdere opsmuk. Een benadering waardoor een film als "The Goonies" ook bijvoorbeeld nog altijd zo goed werkt, voor iedere generatie.
Een belangrijk element hierbij zijn ook de personages. Veelal enorme karikaturen, maar tegelijk ook echt kinderen, die reageren en de dingen doen die een 10-jarige ook daadwerkelijk zou doen. De jonge acteurs spelen hierbij uiteraard ook een erg belangrijke rol, die het lukt om het geheel geloofwaardig te maken, binnen de context van de film.
Meer dan een liefdesbrief aan de NES
Ondanks dat de titel van de film wellicht anders doet vermoeden, is de film enorm veel meer dan een liefsbrief aan de NES. Sterker nog, in tegenstelling tot "The Wizard" is het ook zeer zeker geen 'gratis' reclame voor de console en het bedrijf Nintendo en wordt de game console slechts als McGuffin in het verhaal gebruikt. Zo laat het bijvoorbeeld ook gewoon zien dat de Power Glove toch niet zo'n technologisch wonder was als waar we allemaal op gehoopt hadden...
Het blijft natuurlijk ook een kerstfilm, maar hierin ook tal van de bekende kerst thema's. Gelukkig weet het hier wel constant een originele draai aan te geven en het is ook zeker niet allemaal zo voorspelbaar en zoetsappig als je van een kerstfilm met kinderen kunt verwachten.
De film voelt veel meer volwassen aan dan de thema's en het concept doen vermoeden. Een reden waarom het altijd orgineel en vermakelijk weet te werken. Qua humor is het ook één die blijft verrassen en het is haast gegarandeerd dat je aantal keer zal gaan lachen.
Een kerstklassieker in de dop
Binnen zijn genre een film die uitermate goed werkt en ik kan dan ook eigenlijk geen andere kerstfilm van de afgelopen jaren bedenken die of beter of leuker om te kijken is. Het is haast jammer dat de film exclusief op het streamingplatform van HBO te vinden is. Mocht de film in de bioscoop hebben gedraaid had het namelijk prima een (cult)klassieker kunnen worden deze kerstperiode. Of de film deze status alsnog zal gaan bereiken blijft afwachten, maar verdiend zou het absoluut wel zijn!
8/10
Bekijk trailer
