Filmrecensie: Gunpowder Milkshake (2021) Geregisseerd door Navot Papushado
Films die stijl boven inhoudt verkiezen zijn vaak niet beter dan de films die voor meer inhoud gaan, maar op zijn minst vaak wel vermakelijker. Dat geldt ook zeker voor "Gunpowder Milkshake", al is het ironisch genoeg ook alsnog de inhoud die de film ervan weerhoudt om ook daadwerkelijk echt te slagen.
Een half geslaagde combinatie
De beste manier om deze film te beschrijven is om het een vouwelijke "John Wick" te noemen, gecombineerd met de Nicolas Winding Refn film "Drive". Het gebruikt het concept van beide films, met daarbovenop de actie uit de John Wick films en de visuele stijl van "Drive". Dit klinkt als een absolute droom voor veel mensen, die al snel riching perfectie zal gaan, maar laat me je weer op aarde bregen: de film is slechts half geslaagd.
Het probleem van de film is absoluut niet het gebrek aan originaliteit, maar het is uiteindelijk de uitvoering die te wensen overlaat, al blijft het qua actie en visueel gezien vaak wel een razend knap gemaakte film.
Missende emoties
Dat de film vermakelijk is niet te ontkennen. Dat het goede actie en een aantal zeer geslaagde momenten heeft valt ook absoluut niet te ontkennen. De actie en goede momenten van de film hebben allemaal met de stijl te maken, die overdreven is, maar daardoor juist enorm goed werkt als op en top vermaak.
Het is echter wanneer de film zijn verhaal probeert te ontwikkelen dat de film toch ietwat een rommeltje wordt. Het is simpelweg geen heel erg goed gekozen verhaal, waarin ook maar weinig goed uit de verf komt. Het is zeker iets wat we allemaal al vele keren gezien hebben en dan ook nog eens teleurstellend uitgevoerd. De film weet nooit waarde te geven aan de meer serieuze momenten, die het verhaal ook zeker nodig had. De onderlinge relaties tussen de verschillende personages werken simpelweg niet, waardoor goed drama en enige vorm van geloofwaardigheid afwezig blijft. Je kunt dus stellen dat de film er meer dan prima uitziet, vaak ook wel goed vermaakt, knap gemaakt is, maar dat het je uiteindelijk maar bar weinig zal doen en ook niet erg lang bij zal gaan blijven allemaal. De juiste combinatie om alle elementen goed te laten werken wordt helaas nooit gevonden.
Leuke cast
De cast is gelukkig wel erg leuk met onder andere Karen Gillan, Lena Headey, Michelle Yeoh en Paul Giamatti. Ondanks het feit dat de personage en het drame erg vlak blijft, werken de personages tot op zekere hoogte nog wel altijd prima als individu. Reden waarom ze werken is omdat de acteurs hun rollen duidelijk niet al te serieus namen en simpelweg voor het plezier gingen. Dit straalt uiteindelijk ook goed af naar de kijker. De vrouwelijke cast is erg sterk en de film probeert ze niet alleen maar geforceerd sterk en macho af te schilderen, maar laat ze boven alles erg vermakelijk zijn, wat deze film ook zeer zeker nodig had. Een reden waarom de film nog wel altijd beter weet te werken dan tal van andere recente actiefilms die eveneens vrouwen als hun centrale personages kiezen.
Onvoldaan gevoel
De film is niet alleen maar slecht nieuws. Het biedt oprecht goed vermaak. De kans dat je je niet gaat vervelen tijdens het kijken van de film is dan ook groot. Toch is de kans dat je de film je ook daadwerkelijk met een voldaan en tevreden gevoel achter zal laten beduidend kleiner.
6/10
Bekijk trailer
