Filmrecensie: The Harder They Fall (2021) Geregisseerd door Jeymes Samuel
Een knap gemaakte en razend goed uitziende film, die behoorlijk in de steek gelaten wordt door zijn verhaal. Dat is de jammerlijke conclusie die uiteindelijk aan "The Harder They Fall" verbonden kan worden, zonder dat de film gelukkig ook daadwerkelijk nooit slecht om te kijken wordt.
Geen typische western
De film is absoluut geen typische western te noemen. Dat is zeker niet negatief bedoeld, aangezien dit inhoudt dat de film redelijk uniek is. Het is niet de eerste keer dat de western modern muziek gebruikt of er kraarkhelder en schoon uitziet, in plaats van stoffig en meer ruw zoals je wellicht van een spaghettiwestern bent gewend. Maar het is een stijl die goed voor deze specifieke film werkt en het een lekker eigenzinnige stijl geeft. Het blijft ook hetgeen wat de film het meeste vermaak blijft geven, zonder dat de film ook daadwerkelijk veel vermakelijke dingen met het verhaal doet. Verhaal is geen goed geheel
Want daar ligt toch wel echt het probleem met de film. De personages zijn in hoofdlijnen prima en het concept ook, maar toch weet de film hier veel te weinig mee te doen. Het is niet eens zozeer dat de film teveel personages heeft, maar wat de flm wel mist is een duidelijk focus. Ieder personage lijkt met zijn/haar eigen ding bezig, zonder dat dit echt ook iets bijdraagt aan het grote geheel. Wellicht dat de film dan ook teveel probeerde te bereiken en vertellen met zijn thema's en benadering, maar het had hierbij toch echt wat meer aandacht kunnen bestenden aan het grotere plaatje, waardoor dingen ook daadwerkelijk effect zouden gaan hebben in het verhaal.
Qua sociaal maatschappelijke thema's blijft dit dan ook een veelal vlakke film, doordat het een te zwart-witte (no pun intended) benadering kiest wanneer het op de emoties en ontwikkelingen aankomt. De film is weinig subtiel, al zou je kunnen zeggen dat het ook de toch wat luchtharige stijl van de film is die hier voor zorgt en niet eens zozeer het script.
Matig geschreven
Toch zijn er nog wel genoeg andere problemen met het script te benoemen. Zo zijn de dialogen bij vlagen schrikbarend slecht, wat me meer dan eens uit de film haalde. Niet alleen de verhaallijnen, maar ook de dialogen zijn erg vlak te noemen en de gesproken woorden hebben vaker niet dan wel een positief effect op het drama en emoties uit de film.
Doordat het verhaal ook erg rechtlijnig is, ondanks de vele personages met ieder hun eigen sores rondlopen, blijft het ook erg voorspelbaar. De verrassingen in het verhaal werken vrijwijl nooit als echte verrassingen en wanneer dat wel eens het geval is heeft het eigenlijk maar weinig impact, doordat je je simpelweg nooit goed verbonden zal voelen met het verhaal en de personages.
Goede hoofdrollen
De hoofdrollen worden allemaal door prima acteurs vertolkt, maar het moet toch ook nog worden gezegd dat de bijrollen vaak door niet de meest talentvolle acteurs worden vertolkt, om het maar vriendelijk te zeggen.
Het is daarnaast niet ongebruikelijk voor westerns om niet al te diep in de geschiedenis van zijn personages te graven, om dingen vaak zo mysterieus en spannend mogelijk te houden, maar wanneer de film je verder ook geen reden geeft om de personages echt leuk of interessant te vinden, is dat natuurlijk wel een groot probleem. Iets waar deze film toch ook wel wat last van heeft, ondanks dat de personages tot op zekere hoogte nog wel altijd als vermakelijk weten te werken.
Alsnog prettig genoeg
Het blijft een werkelijk goed uitziende film met ook een leuke en prettige stijl, alleen weten het verhaal en de personages toch net iets minder te bekoren. Het maakt het een sterk wisselvallige film om te kijken, waar dingen nooit verschrikkelijk slecht in worden, maar ook zeer zeker nooit geweldig.
6/10
Bekijk trailer
