Filmrecensie: The Many Saints of Newark (2021) Geregisseerd door Alan Taylor
'Probleem' met populaire series is vaak dat ze je hongerig maken naar meer, zelfs jaren later. Een vervolg of prequel in de vorm van een film of (mini)serie hoeft dan niet per definitie een slecht idee te zijn, maar het probleem met deze specifieke film is toch wel echt dat het je alleen maar hongerig blijft houden. En helaas niet op een goede manier.
Zielloos en doelloos
Het is veilig om te zeggen dat de mensen die het meest teleurgestellend gaan zijn met deze film, de mensen zullen gaan zijn die fan waren van de hitserie "The Sopranos". Waar deze film namelijk beloofd om een kijkje te geven in de jonge jaren van hoofdpersoon Tony Soprono, doet de film uiteindelijk alles behalve dat.
Het is ietwat vreemd om te zien hoe Tony niet eens de hoofdpersoon van de film te noemen is, maar eerder zijn directe familie. Dit had niet per se erg of slecht hoeven zijn, als het gebruikt zou worden op een manier waarbij duidelijk zou werden dat bepaalde personen of gebeurtenissen een invloed zouden hebben gehad op de ontwikkeling en uiteindelijke persoonlijkheid van Tony Soprano. Niets van dat alles is echter het geval. Het is een behoorlijk vlakke film, die continu van alles probeert te doen en vertellen, maar tegelijkertijd eigenlijk vrijwel niets doet.
Hierdoor werkt de film ook niet erg sterk als film, wanneer je deze zou behandelen als één die volledig los zou staan van "The Sopranos" en dus een volledig op zichzelfstaande gangsterfilm zou zijn. Naast het gebrek aan diepte, sterke personages en effectief drama is het uiteindelijk ook veel te standaard allemaal.
Geen sterke personages
Het is moeilijk om je ook maar met iets of iemand verbonden te voelen in deze film. Niets meer dan een aantal stoer pratende mannen, waarbij eigenschappen om iemand leuk of interessant genoeg te vinden om te volgen gedurende de film, vaak ver te zoeken zijn. En dat terwijl het de film toch vrij aardig gelukt was om een prima cast samen te brengen, met acteurs als Alessandro Nivola, Ray Liotta, Corey Stoll, Vera Farmiga, Leslie Odom Jr., Jon Bernthal en de zoon van James Gandolfini, Michael Gandolfini.
Slecht schrijfwerk dus kun je wel stellen. Doordat de film ook nooit een goede focus op één personage weet te leggen, voelt de film vaak wat rommelig aan qua verhaal, zonder dus ook bijster interessant of vermakkelijk te worden.
Kabbelt maar wat voort
Doordat de film echter weinig doet, is er ook niet echt veel om te haten. Het is dan ook geen enorm vervelende film om te 'moeten' kijken. Het ziet er ook prima uit, met goed camera-werk en overtuigende sets en kostuums, die goed het Newark van de jaren '60 en '70 van de vorige eeuw weten neer te zeten.
Enige echt vervelende blijft dat de film maar wat voortkabbelt, waarbij het misschien niet volledig zal voelen alsof je je tijd verspilt met de film, maar voldaan zul je je na afloop ook zeker niet gaan voelen. Grote kans dat je alles over deze film ook binnen een week weer vergeten zal zijn.
Teleurstellend
Niet alleen als een prequel teleurstellend, maar ook als een film in het algemeen. Het is teleurstellend hoe weinig met het verhaal en de personages uiteindelijk gedaan wordt, waardoor de film veel te oppervlakkig en zonder goede emoties of sterke momenten blijft.
5/10
Bekijk trailer
