Filmrecensie: No Time to Die (2021) Geregisseerd door Cary Joji Fukunaga
Slechts één keer eerder zat er een gat van zes jaar tussen twee verschillende Bond-films. Het maakt "No Time to Die" één van de meest langverwachte films, die ook nog eens Daniel Craig zijn laatste zal zijn, als geheim- en toch gelijk bekendste, Britse 00-agent. Reden genoeg dus om naar deze film uit te kijken, waardoor het wel hoge verwachtingen waar te maken heeft. En hoewel deze verwachtingen eigenlijk nooit echt waar gemaakt worden, blijft "No Time to Die" gelukkig wel een prima film binnen het genre, die een waardig afscheid voor Craig vormt, maar hopelijk tegelijk ook het begin van een nieuwe richting voor de filmreeks.
Mengeling van Bond-stijlen
De film is een mengelmoes van wat de oude Bond films zo sterk en vermakelijk maakten en wat een aantal van de Craig films zo sterk maakten. Het maakt weer wat meer ruimte voor gadgets, flauwe grapjes en stuntelende slechteriken, maar tegelijk heeft het ook nog altijd de rauwe en realistische elementen in zich die de Craig films introduceerden. Voor ieder wat wils dus zou je kunnen zeggen, al blijven de toch ietwat meer beklemmende- en serieuze elementen van de film absoluut overheersen.
Persoonlijk niet iets waar ik fan van ben, wanneer het op de Bond-films aankomt. Van Bond verwacht ik toch wat meer simpel en 'dom' vermaak altijd, waarbij ik me niet druk hoef te maken om logica of realisme. Het is natuurlijk prima om een meer serieuze kant op te gaan, maar hiermee ontneem je de reeks al wel snel van alles wat het zo uniek maakte. Je maakt de film er bovendien meer één van velen mee, waarbij je dan ook maar beter kunt zorgen dat je verhaal sterk genoeg is om de film ook interessant en sterk genoeg te houden, om boven de standaard genrefilm uit te kunnen stijgen.
Slachtoffer van zijn eigen creatie
En nee, het verhaal is zeker niet sterk genoeg om de film tot grote hoogtes te doen stijgen. Niet dat het slecht is, maar het vertrouwd wel erg op zijn drama. Drama die redelijk, maar tegelijk dus ook niet heel sterk werkt, omdat het verhaal toch wat rommelig blijft.
Het is duidelijk dat de film een aantal losse eindjes af wil ronden, om de cirkel voor alle Bond films met Craig rond te krijgen. Het slaagt hier slechts gedeeltelijk in, doordat een aantal elementen en personages in het verhaal geen duidelijk doel dienen voor het grotere geheel van deze film.
Het is sowieso wat vreemd voor een Bond-film dat het erg voorburdeerd op verhaallijnen uit eerdere films. Het lijkt toch iets beter te werken wanneer iedere film zich op een geheel nieuw verhaal en personages kan richten, zonder zich druk te maken over verhaallijnen die afgerond moeten worden en dingen die keer op keer opnieuw uitgelegd zouden moeten worden. Omdat het ook zes jaar sinds de laatste Bond was (deels door overmacht natuurlijk), is het toch ook wat lastig om te herinneren wat er ook alweer allemaal precies in deze laatste film "Spectre" was voorgevallen, eveneens als de drie eerdere Craig Bond-films, terwijl dat allemaal wel degelijk erg belangrijk is voor deze film.
Een groot aantal personages uit de eerdere films keren dan ook opnieuw terug, waardoor bijvoorbeeld de nieuwe slechterik, prima gespeeld door Rami Malek, wat in de verdrukking komt.
Hoog tempo
Met zijn twee uur en drieënveertig minuten is het gelijk de langste Bond-film tot nu toe, maar dit is gelukkig geen enkel bezwaar. Het tempo is prima, ondanks dat het niet zo met actie gevuld is als je wellicht van een Bond-film zou verwachten. Doordat het verhaal zich continue op verschillende locaties in verschillende landen over de wereld afspeelt, blijft het verhaal zich ook lekker voortbewegen, zonder ergens traag te worden, ondanks dat het vaak wel erg op zijn drama gericht is.
Er zit uiteraard ook nog altijd wel degelijk actie in de film, wat er vaak ook geweldig en spectaculair uitziet. De film over het algemeen ziet er prima uit, met zijn camera-werk n locaties, al zijn het toch niet de exotische locaties die je vaak verwacht te zien in een Bond-film.
Prima genrefilm
Als genrefilm is het meer dan prima en ook een redelijk waardig afscheid van Daniel Craig in zijn rol als James Bond, 007. Ik hoop alleen persoonlijk wel dat dit einde ook het begin in zal luiden voor een nieuwe Bond, die weer meer op vermaak gericht zal zijn en films die opnieuw volledig op zichzelf zullen staan, waarbij je niet eerst de eerdere films zou moeten zijn om het grotere plaatje te kunnen blijven zien en volgen.
7/10
Bekijk trailer
