Filmrecensie: tick, tick...BOOM! (2021) Geregisseerd door Lin-Manuel Miranda

De naam Jonathan Larson zal waarschijnlijk niet bij veel mensen een belletje doen rinkelen, maar wanneer je ziet voor welke musical producties hij verantwoorlijk is zal de kans wel groot zijn dat je in ieder geval van één van zijn werken gehoord zal hebben. Is dat genoeg en was zijn leven interessant genoeg om dus ook maar een biografische film over hem te maken? Zeer zeker wel! Helemaal met de benadering waar deze film uiteindelijk voor kiest.

Het pad naar succes

Het is niet eens zozeer een biografische film die over het gehele leven van Larson gaat. Het is niet eens een film die op zijn grootste successen concentreert. Het is wel een film die focust op de pad naar dit succes en ook met name zijn proces van schrijven en componeren. Hoe hij inspiratie haalde uit het alledaagse leven en ook met name zijn eigen. Het maakt zijn werk herkenbaar en universeel. Had je nog geen Larson musical gezien in je leven, dan zal je dat zeker willen gaan doen na het zien van deze film.

De artiest, niet zozeer de persoon

Het is waar dat door de benadering die de film kiest, het er meer één wordt die over de artiest Larson gaat en net even iets minder de persoon. Is dat erg? Nuet heel erg.Het is dan ook eigenlijk meer een constatering. Het maakt de film namelijk zeker niet minder interessant of prettig om naar te kijken.

Wat de film razendknap doet, is dat het een Larson film-musical over Larson zijn leven weet te worden. Ja, dit houdt in dat personages soms uit het niets beginnen te zingen tijdens een scène. Maar nee, dit haalt je zeer zeker niet uit het film. Het weet dingen slim in het verhaal en algemene geheel te verwerken, waardoor zelfs de grootste hater van musical deze film ook zeer zeker goed zou kunnen gaan pruimen.

Geslaagd, ondanks de steekjes die het laat vallen

Doordat de film meer over de componist en schrijver Larons gaat en zijn artistieke proces, blijft het echter wel zo dat de film gedurende zijn speeltijd af en toe wat steken laat vallen qua drama en emoties, waardoor je je écht verbonden zou gaan voelen met deze film.

Tegelijkertijd is dit zoals eerder aangegeven ook hetgeen wat de film redelijk luchting houdt, wat op zijn beurt uiteraard ook prettig werkt. Het is niet zo dat de film een emotionele achtbaan is, terwijl het verhaal af en toe echter wel om wat meer diepgang roept. Niet dat de film hierdoor helemaal geen effect op je zal gaan hebben, maar details zoals dit maken wel het verschil tussen een goede of een geweldige film. De film is dan zeker ook niet zonder zijn zwaktes, al doet dit er verder weinig aan af dat dit een zeer knap gemaakte film is en een dan ook meer geslaagd film regie debuut voor Lin-Manuel Miranda, met een excellerende Andrew Garfiel in de hoofdrol en een sterke en leuke verdere cast.