Recensie: Hawkeye - Aflevering 2: Hide and Seek
Wat deze tweede aflevering al goed duidelijk maakt is dat dit een serie zal worden die één groot lang verhaal zal gaan vertellen, in plaats van iedere aflevering op iets afzonderlijks te concentreren. Het type serie dat misschien leuker en ook beter is om te bingen, Tenminste wel zolang de afleveringen je vrij weinig blijven geven om een week lang naar uit te kunnen kijken.
Ik ben bang dat dat toch meer het geval voor "Hawkeye" begint te worden. Er zijn myserieuze personages aanwezig, bijvoorbeeld in de vorm van Jack Duquesne, gespeeld door Tony Dalton en er worden nog altijd nieuwe personages geintroduceerd die ongetwijfeld een belangrijke rol zullen gaan spelen. Maar is er ook een reden waarom die hele verhaal niet 'gewoon' in een film van 2 uur verteld zou kunnen gaan worden, in plaats van een serie van zes afleveringen? Op dit moment valt een reden hiervoor nog niet echt te ontdekken. Het is niet zozeer kritiek op de kwaliteit van de serie, maar toch wel ietwat op het verhaal, wat nu al erg uitgerekt begint te voelen.
Het is wederom niet slecht helemaal en zelfs zeer vermakelijk, maar het verhaal geeft je nog weinig om aan vast te houden. Wellicht dat dingen vanaf nu echt interessant gaan worden, nu de grote slechterik geïntroduceerd lijkt te worden en misschien dat plannen ook duidelijk gemaakt gaan worden. Dat gezegd hebbende, voelt deze aflevering voornamelijk opnieuw als opbouw, zonder je heel veel nieuws te geven, los van het vermaak.
Goede nieuws is wel dat Hawkeye en Kate Bishop ook daadwerkelijk veel tijd met elkaar doorbrengen gedurende de aflevering. Wat hierdoor wel gelijk enorm duidelijk wordt, is dat Hailee Steinfeld, die de rol van Kate Bishop vertolkt Hawkeye en Jeremy Renner totaal overschaduwd en ook overklast, terwijl ze gelukkig verder wel een erg goede chemie hebben samen. Steinfeld speelt het niet alleen goed en leuk, haar personage is ook zeer zeker een welkome toevoeging aan het Marvel universum van films en series.
Dat Kate Bishop Hawkeye dreigt te overschuwen komt natuurlijk ook door de persoonlijkheid van Hawkeye, die nooit echt heel erg aanwezig is, in wat voor opzicht dan ook. De serie lijkt hier gelukkig zelf ook enorm zelfbewust van, wat mij doet vermoeden dat het af en toe Hawkeye ook wat meer in de schaduw zet en dat ze later gedurende de serie meer met hem van plan zijn, waardoor hij zich alsnog met recht kan voegen tussen de grote namen, wat de Marvel superhelden betreft.
Net als de eerste aflevering weet ook deze prima te vermaken en is het van prima kwaliteit, maar tegelijk voelt het wel net iets teveel als een verlenging van de eerste aflevering. Erg veel interessants gebeurt er nog niet in het verhaal, maar laten we goede hoop houden dat volgende week dingen zich écht zullen gaan ontwikkelen. Ook aangezien we ons dan al halverwege de volledige serie zullen gaan begeven.
7/10
