Filmrecensie: The Power of the Dog (2021) Geregisseerd door Jane Campion
Een zeer bedachtzame film waarin niets toevallig of zonder reden lijkt te gebeuren. Iets wat je achteraf na het zien van de film pas beseft, wanneer alle thema's samenkomen en alles zeer sterk wordt afgerond.
Wellicht de best geschreven film van het jaar
Zal er nog een andere film uit gaan komen dit jaar die beter geschreven is "The Power of the Dog"? Ik waag het echt sterk te betwijfelen. Een reden waarom de film zeer waarschijnlijk ook hoge ogen zal gaan gooien tijdens de Oscars.
Niet alleen weet het veel verschillende thema's succesvol samen te weven tot een intrigerend geheel, maar het weet ook de film goed te laten werken dankzij zijn personages. De personages, die allen sterk verschillen van elkaar, zijn ontzettend knap en realistisch geschreven, waardoor het niet lastig is om mee te gaan in het verhaal, ook op de momenten dat er niet eens zo heel erg veel lijkt te gebeuren.
Intrigerend van begin tot eind
Dat de film zijn tijd neemt is zeker waar, maar zoals eerder gezegd is alles wel met een reden. Het doet dit dus niet om simpelweg maar wat tijd op te vullen of om indruk te maken met zijn mooie plaatjes of andere cinematografische trucjes. Alles wordt gedaan om de personages, hun onderlinge verhoudingen en het verhaal sterk op te bouwen. Een reden waardoor de film enorm intrigerend weet te werken. Net als in het echte leven, is ieder persoon wel op zoek naar iets, waarbij de zoektocht zelf vaak interessanter is dan het eindelijke doel en je op plekken bent waar je niet verwacht had uit te komen en ook niet per se het einddoel is wat je vooraf voor ogen had.
Vanaf het begin is niet duidlijk welke riching de film op zal gaan en eigenlijk weet dit ook zo te blijven tot het absolute einde. Origineel dus en ook redelijk uniek in zijn benadering, maar belangrijker: het weet ook goed te werken voor de film. Een absoluut hoogtepunt uit de inmiddels al lange en rijke carrière van regisseur en schrijver Jane Campion.
Sterke personages en acteurs
Dat de film met zijn vele thema's zowel realistisch als goed weet te werken is uiteraard ook dankzij zijn acteurs. Benedict Cumberbatch weet opnieuw te verrassen, ditmaal in een meer rauwe en brute rol en Jesse Piemons en Kirsten Dunst zijn goed als altijd, waarbij ze zich goed in dienst van de film weten op te stellen. Daarmee bedoel ik dat ze hun rol en plek in het verhaal goed weten en hun personages dan ook meer subtiel weten te benaderen.
Subtiel is eigenlijk ook het woord voor iedere vertolking in de film. Dit geldt met name ook voor Kodi Smit-McPhee wiens rol 'stil' en observerend is. De unieke eigenschappen van ieder personage weten de film goed te laten werken. Het versterkt de thema's en onderlinge verhoudingen, zonder dat er ooit iets als geforceerd of ongeloofwaardig overkomt.
Visueel ook goed
Het is ook een knap uitziende film, waarbij de sets en plekken buiten waar het verhaal zich afspeelt een prima achtergrond vormen voor het gehele verhaal. Opnieuw dingen waar de film niet per se indruk mee probeert te maken, maar in plaats daarvan elementen die effectief aan het verhaal en sfeer van de film weten bij te dragen.
Niet alles is perfect
Na zo enorm veel lovende woorden lijkt het wellicht wat apart dat ik de film toch geen perfecte score kan geven. Dit is voornamelijk omdat de film, ondanks dat het enorm intrigerend is, niet een film is die mij op enig moment ook enorm heeft weten te raken wat betreft het verhaal. Ook al begreep ik de verschillende personages goed, het was niet zo dat ik ook daadwerkelijk met ze meeleefde. Door de subtiliteit werkt veel van het drama en emoties prima, maar blijven er ook veel dingen toch net even iets te veel op de oppervlakte uiteindelijk.
Het is dan ook zeker niet perfect, maar een film hoeft dat zeer zeker ook niet altijd te zijn om wel steengoed te zijn en daarnaast indruk te maken.
8/10
Bekijk trailer
