Filmrecensie: Charli XCX: Alone Together (2021) Geregisseerd door Bradley Bell & Pablo Jones-Soler
Laat ik ten eerste vooropstellen dat deze documentaire meer goed dan fout doet, al blijft het jammer dat het voor het grootste gedeelte in zijn goede ideeën blijft hangen zonder ooit écht tot bloei te komen.
Het grote idee achter de documentaire is absoluut goed en interessant: een kijkje in het creatieve muzikale van een artiest tijdens de lockdown, in verband met de pandemie. Tijdens dit proces geeft Charli XCX haar fans niet alleen een uniek live kijkje, ze betrekt ze ook in het proces door te helpen keuzes te maken en zelfs bijdragen te maken, in alle vormen denkbaar die komen kijken bij het tot stand laten komen van een nieuw album. Er zullen niet veel artiesten zijn die hier überhaupt open voor zouden staan en daadwerelijk zo dichtbij zijn of haar fans staan. Iets wat Charli XCX dan ook absoluut siert.
Het is dan ook niet zozeer een documentaire over haar, ondanks dat er meer dan voldoende persoonlijke dingen vanuit haar perspectief voorbij komen. Het blijft bovenal een documentaire die een viering van Charli XCX haar achterban is, waarin haar fans dan ook vaak centraal staan. En niet dat dit afleidt, of ooit de documentaire één maakt die Charli XCX en haar werk constant de hemel in aan het prijzen is. Het is iets wat prima samengaat met de elementen die je vertellen over het creatieve proces en leven van Charli XCX. Door hoe de fans op haar muziek reageren en hoe het ze met elkaar verbonden laat voelen, begrijp en waardeer je haar muziek uiteindelijk ook beter, voor zover je dit nog niet deed.
De documentaire is er dan ook vooral één die haar films zullen gaan waarderen. De meer neutrale kijker zal toch ietwat het gevoel houden dat er iets mist. Echte diepgang en interessante weetjes zul je dan ook niet gaan krijgen en leren tijdens het kijken van deze documentaire. Het is verrassend open af en toe, maar schraapt slecht over de oppervlakte. Zo laat het Charli XCX haar gevoelige en onzekere kanten zien, maar verteld het je niet meer over waar haar onzekerheden en angsten vandaan komen. Ook haar relatie met haar vriend blijft wat onderbelicht, terwijl ik het gevoel had dat hier veel te ontdekken viel. Twee personen die al zo enorm lang samen zijn en elkaar door en door kennen, maar tijdens de pandemie pas voor het eerst lange tijd samen zijn in één huis. Het is logisch dat Charli XCX, in een documentaire die voor een enorm groot gedeelte door haar zelf geschoten is, niet alle kanten voor heer privéleven laat zien, maar dit zorgt er dus wel voor dat voor de meer neutrale kijker er niet enorm veel overblijft tijdens momenten.
Maar ook voor de neutrale kijker wordt het gelukkig nooit vervelend of slecht. Het is een documentaire waar je over het algemeen een goed gevoel aan overhoudt en het hoge tempo en prettige stijl zorgt er daarnaast voor dat je je nooit zult vervelen, al blijft het allemaal dus wel net even iets teveel op de oppervlakte.
7/10
Bekijk trailer
