Filmrecensie: Don't Look Up (2021) Geregisseerd door Adam McKay
Lekker lachen om het einde van de wereld. En waarom ook niet! Humor is vaak een prima manier om dingen onder te aandacht te bregen en te relativeren zonder het verder ook echt te bagatelliseren.
Voor iedereen een andere belevenis
En dat de film een verhaal probeert te vertellen waarin het verschillende punten probeert te maken is ook wel duidelijk. Het fijne tegelijkertijd hieaan is ook dat het verder aan jezelf is hoe serieus je al deze punten neemt en of je überhaupt ook overal iets achter gaat zoeken. Het is een film die op meerdere lagen werkt, ongeacht je serieus je zelf alles neemt en hoe je dingen interpreteert.
Daardoor is het ook een film waar iedereen iets anders uit zal gaan halen en die voor de één met bepaalde dingen dan ook beter zal gaan worden dan voor de ander. De één zal wellicht alleen goed vermaakt gaan worden, terwijl de ander ook meer geraakt zal zijn door de thema's en hoe het verhaal zich uiteindelijk ontvouwt. Het is een film die meerdere emoties aanspreekt, alleen voor de één dus wel net even iets meer dan de ander. Een reden waarom de meningen tot nu toe ook zo enorm sterk verdeeld zijn over deze film.
Realistisch absurdisme
De film gebruikt Adam McKay zijn typische stijl waarin realisme wordt gecombineerd met een soort van absurdisme, die wonderbaarlijk genoeg het realisme vaak weet te versterken. Het grote verschil ditmaal is wel dat de film niet gebasseerd is op een waargebeurt verhaal, maar dat het een realistische film die gebasseerd is op een totaal fictief verhaal. Dit voelt wellicht some wat onnatuurlijk en verwarrend om te aanschouwen, maar het weet goed herkenbare elementen effectief door het verhaal heen te weven, waardoor het verhaal wel vaak enorm 'echt' aandoet, als in 'dit is iets wat ooit zou kunnen gebeuren'.
Het maakt hierbij ook niet echt uit hoe enorm de film soms lijkt te overdrijven. Het lijkt soms absoluut wat ver te gaan en vraagt zijn kijkers soms wel heel erg om in bepaalde absurde beslissingen en gebeurtenissen mee te gaan, maar om een punt te maken moet je vaak nou eenmaal wat overdrijven. Dit is niet ongebruikelijk in de wereld van kunst, waar films natuurlijk ook zeer zeker onder vallen en iets wat McKay ook al jaren erg goed onder de knie heeft.
Commentaar zonder belerend te willen zijn
En het neemt werkelijk enorm veel zaken op de hak. De rol van de media, grote tech bedrijven, politiek, maar ook wij als alledaagse mensen. Er is weinig waar deze film geen commentaar op levert. Commentaar zonder overigens een belerend vingertje te gebruiken. Daar is de film vaak toch net even iets te humoristisch en absurdistisch voor. Niet dat je de film uiteindelijk niet serieus zal nemen of dat het minder effectief werkt. Het is uiteindelijk juist zelfs een kracht dat de film je voornamelijk je eigen conclusies laat trekken, zonder dus mensen, bedrijven en groepen een lesje te willen lezen en dingen ook constant volledig voor te kauwen voor je.
Sterke cast
Niet geheel verrassend wordt de film ook voor een groot gedeelte gedagen door zijn vele personages en de prima acteurs waar ze vertolkt door worden. Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence, Cate Blanchett, Jonah Hill en Tyler Perry springen met name positief in het oog. Het moet heerlijk zijn voor een acteur om onder McKay te werken, diet niet alleen leuke personages en dialogen weet te scrijven, maar zijn acteurs vaak ook de vrije hand lijkt te geven, wat vaak een aantal onverwachte en heerlijke momenten oplevert.
Een film om zelf te ervaren
Ik kan zeker niet zeggen dat alle ontwikkelingen even goed werkten voor mij en ja, de film voelt ook absoluut wat onnodig lang, maar het blijft tegelijk wel een film die je aan het denken zet en zelfs je gevoelens weet te raken. Het blijft hierbij bovenal wel een film die iedereen anders zal gaan beleven. Alleen al om dit feit is de film meer dan de moeite waard om te proberen en belangrijker: simpelweg te ervaren.
8/10
Bekijk trailer
