Filmrecensie: Home Team (2022) Geregisseerd door Charles Kinnane & Daniel Kinnane
Eén van mijn zwakke plekken blijven toch wel sportfilms. Het is erg makkelijk voor mij om me mee te laten slepen in de emoties en spanning die bij het spel horen, eigenlijk ongeacht over welke sport de film gaat. Dat gezegd hebbende kan ik toch echt niet anders dan melden dat "Home Team" een uitzondering is.
Botsende contrasten
Het probleem met de film is dat het vol met contrasterende stijlen en elementen zit. Aan de ene kant heeft het een goed, warm verhaal, maar dit wordt vrijwel totaal teniet gedaan doordat de film aan de andere kant ook een overdreven komedie probeert te zijn. Eentje waarbij de personages dus enorme karikaturen zijn en de situaties zwaar overdreven en verre van realistisch zijn, om maar zo geforceerd mogelijk zijn kijkers te laten lachen. Dit staat in schril contrast met het goede en in zijn kern ook realistische verhaal, die alles in zich had om zowel diepgang als vermaak en goede emoties te bieden. De film lijkt echter genoegen met minder te nemen. Veel minder.
Het zou mij niet verbazen als het idee voor deze film oorspronkelijk begonnen was als een serieus project, maar langzaamaan steeds meer de kant van een komedie begon op te glijden. Helemaal na het casten van Kevin James in de hoofdrol, waarbij de film ook 'gratis' een aantal andere komieken cadeau kreeg in enkele bijrollen.
Verkeerde gecaste film
Gek genoeg lijkt ook Kevin James zelf te worstelen met zijn rol en de film. Hij speelt zijn rol voornamelijk serieus, terwijl hij toch ook goed beseft moet hebben dat hij in een, voor hem typische komedie was beland. Naast dat hij absoluut niet geloofwaardig is in zijn rol als Super Bowl winnende coach, werkt zijn benadering ook totaal niet. Het is een enorm vlakke rol waarbij zijn personage maar niet door interessante ontwikklingen heen gaat, die toch echt nodig waren om het verhaal te laten te laten werken.
Dat de film totaal niet serieus te nemen is wordt ook duidelijk zodra Rob Schneider opduikt. Niet dat zijn rol erg groot is, maar iedere keer wanneer hij in beeld komt waan je je 20 jaar terug in de tijd, toen komedies met simpele humor hun hoogtijdagen vierden. Te afleidend echter in deze film en ook iets dat te veel botst met alle andere elementen in de film, inclusief zijn andere komedie.
Te simpel
Het verhaal van de 'underdog' is niet genoeg om de film interessant en vermakelijk genoeg te kunnen maken. Het kiest ook te vaak een te geforceerde benadering met zijn verhaal, waardoor dingen ook nog eens voorspelbaarder worden dan je vaak sowieso al zou verwachten van een film als deze.
Het is echter zeker waar dat dingen wat beter samen lijken te komen naarmate het einde van de film. Dit is echter wel te laat om de film als geheel ook als een hele geslaagde of goede te kunnen zien.
Ongebalanceerd geheel
Niet verwarmend, niet meeslepend, niet verrassend en slechts een beetje vermakelijk. Op alle vlakken schiet deze film net iets te kort en lijkt het daarnaast niet goed te weten hoe al zijn elementen gebalanceerd samen te brengen. Het eindresultaat is dan ook een ongeblanceerd geheel, die misschien niet verschrikkelijk slecht om te kijken is, maar ook geen goede reden biedt waarom je deze ooit zou moeten gaan zien.
5/10
Bekijk trailer
