Recensie: Dexter: New Blood (2021 - 2022)
Wanneer een serie een groot aantal jaar nadat deze gestopt is, een vervolg krijgt in de vorm van bijvoorbeeld een film of nieuwe serie heeft dat verre weg vaak als reden dat de serie naast enorm populair ook enorm geliefd was en tal van mensen hongerig naar meer heeft achtergelaten. "Dexter: New Blood" is echter een ander geval.
Hoewel het waar is dat de originele serie "Dexter", die van 2006 tot en met 2013 liep, enorm populair en tevens bewierrookt was, zal dat niet de hoofdreden geweest zijn waarom bijna 10 jaar later deze korte vervolgserie is gemaakt. Daar waar sommige seizoenen uit de originele "Dexter" serie al wat tegenvielen, was het voornamelijk het laatste seizoen die de kroon span. Een aantal keuzes die in het laatste seizoen zijn gemaakt zijn nog altijd niet door mensen vergeven en het voelde bovenal ook enorm rommelig en gehaast aan, waarbij uiteindelijk ook veel vragen bleven, waardoor zowel het personage als de serie als geheel nooit een waardig einde en afsluiting hebben kunnen krijgen.
Ik ben persoonlijk dan ook enorm blij dat besloten was om de koppen bij elkaar te steken en Dexter het 'laatste seizoen' te geven die het verdiend had, met "Dexter: New Blood". Het doet dit door bepaalde zaken absoluut af te ronden, maar tegelijkertijd ook door opnieuw een regulier seizoen van "Dexter" te zijn, waarin moord, slechteriken en leugens, bedrog en geheimzinnigheid opnieuw een grote rol spelen.
Het voelt daarnaast uiteraard ook als een verse start, door het Dexter personage in een andere omgeving te plaatsen, zonder het grootste gedeelte van de ondersteunende personages die we uit de oorspronkelijke serie kennen. Het rustige, ijzige, koude en donkere Iron Lake vormt een interessant contrast met het drukken- en de plakkerige hitte van Miami uit de orginele serie. In dit kleine stadje leeft Dexter Morgan inmiddels als Jim Lindsay, waar hij het moorden achter zich heeft weten te laten en inmiddels ook een nieuwe liefde gevonden heeft in de vorm van politie chef Angela Bishop, gespeeld door Julia Jones.
De serie biedt Dexter geen echte reden om uit zijn 'pensioen'/'winterslaap' te laten komen, maar laat voornamelijk zien dat het bloed nou eenmaal kruipt waar het niet gaan kan en het diepste wat in een mens zit nou eenmaal nooit zal veranderen. Dit is ook een thema wat belangrijker wordt in de latere afleveringen van de serie en wanneer Dexter zijn biologische zoon, gespeeld door Jack Alcott, opduikt waarvan hij bang is dat deze tevens met duistere gedachten te maken heeft, aanzien hij, net als Dexter, in 'bloed is geboren' toen hij er getuige van was hoe zijn moeder door Dexter zijn meest beruchte tegenstander The Trinity Killer, gespeeld door John Litgow, werd gedood, in seizoen 4 van de orignele serie.
De terugkeer van zijn zoon levert de serie gelijk een groot aantal aan dillemas op voor de hoofdpersoon, nadat hij deze als peuter had achtergelaten bij een ex, zodat hij zelf kon verdwijnen. Niet alleen heeft hij zijn zoon een hoop uit te leggen, maar ook aan zijn huidige vriendin, terwijl da vraag is hoeveel hij met zijn zoon zou moeten delen over zijn ware persoonlijkheid en hoe om te gaan met een puber in zijn leven, waarvan hij ook nog altijd bang is dat hij het net zoals hem blijkt te zijn.
Dit is uiteraard slechts een aantal van de elementen die een belangrijke rol spelen in deze 10-delige serie. In het midden van alles speelt ook opnieuw een andere seriemoordernaar een rol, die niet alleen een gevaar voor Dexter/Jim vormt, maar ook zijn naasten en uiteraard de andere onschuldigen die in de handen vallen van deze moordlustige persoon. Ondanks dat zijn of haar identiteit niet heel lang geheim blijft levert dit toch nog altijd een hoop spanning en mysterie op voor de serie. Genoeg verrassingen ook, waardoor je na afloop van iedere aflevering vaak ook het liefst zo snel mogelijk wilt weten hoe het zich verder zal gaan ontwikkelen en aflopen. Het is dan ook een serie die absoluut het beste is om te bingen. Het zinderende kat en muis spel tussen de slechterik en Dexter/Jim is heerlijk em te kijken en zit qua verhaal vaak sterk in elkaar, waarbij je je soms afvraagt of de kat achter de muis aanzit of andersom, waarbij de muis de kat vaak ook een aantal stappen voor is.
Ondanks dat de visuele sfeer en stijl van deze serie geheel anders is, zijn er toch niet genoeg parallellen met de originele serie waar te nemen. Veelal subtiel, waardoor het deze serie te allen tijde lukt om ook zijn eigen ding te zijn. Sommige mensen gaan hier wellicht wat moeite mee hebben, aangezien het ze te weinig doet denken aan de originele serie, maar de ietwat andere benadering en algehele sfeer van deze serie werkt prima op zichzelf, waardoor het de meeste mensen op geen enkele manier zal gaan storen. Wel zou het goed zijn om al enigzins bekend te zijn met de oorspronkelijke "Dexter" serie en diens hoofdpersoon. Niet omdat het verhaal uit deze serie anders lastig te volgen zou zijn, maar bepaalde keuzes en gebeurtenissen zouden dan wel stukken beter voor je gaan werken. Ook zal de hoofdpersoon waarschijnlijk wat lastig voor je te peilen zijn als je zijn voorgeschiedenis niet zou kennen.
Het is ook voornamelijk de oude Dexter die we opnieuw te zien krijgen in deze serie, al lijkt zijn personage dit keer ook iets beter aangepast te zijn aan de wereld om hem heen. Hij legt makkelijker contact met mensen en zelfs zaken als emphatie lijken hem iets minder vreemd te zijn. Doordat hij desondanks wel altijd als de 'oude' Dexter blijft voelen komt uiteraard ook door de terugkeer van Michael C. Hall, die het personage beter dan wie dan ook lijkt begrijpen en wederom een geweldig acteerprestaties weet neer te zetten met zijn rol in deze serie.
Een ander terugkerend personage is Dexter zijn zus Debra, opnieuw gespeeld door Jennifer Carpenter, die in het laatste seizoen van de originele serie gestorven was. In deze serie keert ze dan ook terug als Dexter zijn geweten, in min of meer dezelfde hoedanigheid die eerder nog vervuld werd door James Remar, als Dexter's gestorven adoptievader, in de oorspronkelijke serie. Het geeft deze serie gelijk de kans om dingen voor Debra Morgan allemaal net even iets waardiger en met een beter gevoel af te kunnen sluiten. Haar dood was ook niet geheel toevallig hetgeen waar de liefhebbers van de oorspronkelijke serie problemen mee hadden. Niet eens zozeer haar dood zelf, maar meer de manier hoe en het feit dat het totaal niets goeds toe wist te voegen. Haar personage lijkt af en toe iets te nadrukkelijk en ook te vaak aanwezig, maar naarmate de serie vordert begint haar personage steeds meer te groeien in deze nieuwe rol en begint het dan ook steeds beter en beter te werken.
Het is een serie waarbij iedere aflevering je steeds genoeg weet te bieden om zowel benieuwd te zijn naar de volgende aflevering, als tevreden met de aflevering die je zojuist hebt gezien. Vooral qua spanning en mysterie zijn er weinig series te noemen die zo constant en sterk zijn als "Dexter: New Blood". Een serie waarbij vrijwel iedere aflevering een 9 scoort en dan ook nog eens een dikke 9. Geen perfecte 10, want laten we wel wezen, welke serie is er nou eigenlijk perfect? Waar deze serie bijvoorbeled niet perfect in is, is dat het bepaalde zaken wel erg rap laat gebeuren, waarbij toevel toch ook een net iets te grote rol speelt. Ook voelt het alsof het slaperige stadje en diens, soms toch ietwat suffige en naïve inwoners, een iets grotere rol in de serie gespeeld hadden kunnen worden, om het geheel net iets meer sfeer en ook humor mee te geven. (Duistere) humor heeft namelijk altijd een vrij grote rol gespeeld in de eerdere "Dexter" serie.
Ook duurt het even voordat de serie definitief op stoom komt (na aflevering 3, wanneer alle opbouw inmiddels wel achter de rug is), maar zodra het los is, is het ook echt los. Daarnaast is het ook niet zo dat de serie voor dit punt nog niet goed is om te kijken. Het weet vrij constant je aandacht vast te houden, door zowel spanning als mysterie te bieden, met hier en daar ook een goede of leuke verrassing.
Ook biedt de serie ditmaal wel een betere afsluiting. Eentje die meer definitief en passend voelt. Niet voor iedereen even bevredigend wellicht, maar voor mij persoonlijk werkte het erg goed voor de serie en zijn hoofdpersonage. Bij een serie die je jarenlang hebt gevolgd voelt het al snel alsof je de hoofdpersonage ook echt kent en hier toch ook een soort van emotionele band mee hebt opgebouwd. Het is dan ook goed om te zien dat zo'n personage alsnog de behandeling en afsluiting krijgt die het verdient, in plaats van dat het je toch vooral met een leeg gevoel achterlaat, zoals met het laatste seizoen van de reguliere "Dexter" serie het geval was.
Qua verhaal, spanning en mysterie een absolute top-serie, met daarbovenop een aantal zeer sterke en memorabele acteerprestatie, met name van Michael C. Hall en Clancy Brown.
9/10
