Filmrecensie: The Bunker Game (2022) Geregisseerd door Roberto Zazzara

Je eigen glazen ingooien is niet iets waar alleen ik erg goed in ben, maar deze film zeer zeker ook. Het is werkelijk haast crimineel om te moeten aanschouwen hoe deze film van goed en interessant naar warrig, standaard en slecht afglijd.

Twee helften

Het is moeilijk om te begrijpen. Het lijkt haast alsof de film zelf niet in zijn eigen concept geloofde en daarom besloot om halverwege dingen volledig om te gooien. Zelden heb ik een film gezien waarin de twee helften zo enorm met elkaar contrasteerden.

De eerste helft van de film weet enorm aante spreken met zijn concept en het was interessant om te zien hoe een groep mensen vrijwillig samen leek te leven in een ondergrondse en afgesloten bunker, terwijl ze deden alsof de tweede oorlog nog altijd gaande was. Dingen ontwikkelden zich vrij aardig en het is ook niet lastig in te denken wat voor kanten ze allemaal op hadden kunnen gaan met het verhaal.

Onnodig om te zeggen dat de kant die ze uiteindelijk hadden gekozen nou niet bepaald de meest succesvolle was.

Geen goed excuus

Om wat voor reden dan ook kiest de film ervoor om de rest van de film een enorm standaard film te zijn waarin een groep mensen 'verdwaald' raakt in het donker, terwijl er uiteraard iets of iemand achter hen aanzit.

Maar dat is nog geen excuus waarom de film gedurede de tweede helft enorm oninteressant en zelfs slecht om te kijken is. Visueel en technisch gezien blijft de film namelijk enorm knap gemaakt en absoluut vele malen beter dan de gemiddelde genrefilm. Er klopt gewoon echter vrij weinig van wat er in de tweede helft van de film gebeurt.

Vinger op de zere plek

Het blijft lastig om de vinger exact op de zere plek te kunnen leggen, maar het heeft er zeer zeker mee te maken dat het contrast tussen beide helften van de film zo enorm is. De verschillen in de kwaliteit van het verhaal en zijn originaliteit worden daardoor extra benadrukt.

Maar een ander probleem blijft ook zeer zeker dat het enorm verwarrend is. Een duidelijk doel ontbreekt en heel veel meer dan van kamer naar kamer gaan gebeurt er niet in de tweede helft van de film. Goede spanning en/of mysterie wordt nooit echt opgebouwd, ondanks dat het verhaal hier wel meer dan genoeg kansen voor liet.

Ik weet ook niet goed hoe ik de tweede helft van de film zou moeten omschrijven. Echt horror is het namelijk niet en voor een thriller of mysteriefilm weet het dus ook te weinig spanning of interessante dingen te bieden.