Filmrecensie: Death on the Nile (2022) Geregisseerd door Kenneth Branagh
Na "Murder on the Orient Express" is de nieuwigheid er wat van af. maar het zou toch geen probleem mogen zijn om minimaal opnieuw dezelfde sfeer en stijl van deze eerste film te kunnen vangen. Toch lijkt dit te hoog gegrepen voor "Death on the Nile", die in werkelijk geen enkel opzicht in de buurt komt van zijn voorganger.
Weet geen goede stijl te vinden
Het jammere is dat er meerdere redenen aan te wijzen zijn waardoor deze film bij lange na niet zo goed weet te werken of te vermaken als "Murder on the Orient Express", tevens geregisseerd door Kenneth Branagh, met zichzelf in de hoofdrol als Belgische meesterdetective Hercule Poirot.
Er wordt opnieuw gekozen voor een combinatie van morderne- en klassieke stijl, waarbij het nooit goed de knusse en ouderwetse sfeer neer weet te zetten die je gewend bent van een film die gebasseerd is op een Agatha Christie boek. Het weet in plaats daarvan ook nooit een eigen sfeer te creëren die goed werkt. De moderne benadering botst enorm met de tijdsperiode waar de film zich in afspeelt en zijn klassieke personages.
De film wil ook net even te graag zijn eigen moderne twist aan dingen geven. Zelfs wanneer je niet bekend bent met het Agatha Christie verhaal of eerdere verfilmingen, is het niet moeilijk om te raden wat de toevoegingen zijn die deze film aan het verhaal heeft aangebracht. Het is erg opvallend, omdat het nooit lekker samensmelt met de rest van het verhaal. Tenminste nooit op een natuurlijke manier. Eerder enorm geforceerd, waardoor het erg afleidend werkt, alle goede bedoelingen ten spijt.
Matige opbouw
Een ander probleem blijft ook zeer zeker het verhaal. Het is geen prettig vertelde film, waarin in de eerste helft van de film enorm veel gebeurt, maar eigenlijk ook juist weer niet. Er wordt veel gezegd en blikken over en weer gedeeld, maar het is allemaal niets wat het verhaal ook daadwerkelijk vooruit helpt of bijdraagt aan de mysterie of spanning.
Pas wanneer de film halverwege is wordt zijn onvermijdelijke moord gepleegd, wat niet alleen rijkelijk laat is voor een film als deze, maar het is ook iets wat je verder vrij koud zal laten. Het kan simpelweg niet genoeg schelen wie de moordernaar(s) in deze film is en wat het motief is. Dit komt door zijn matige opbouw, waarin ook zijn personages slecht tot hun recht komen.
Geen goede balans
Traditiegetrouw zit de film vol met bekende namen, maar zelfs zij slagen er niet in om hun personages interessant en/of vermakelijk genoeg te kunnen maken. Je leert noemand goed genoeg kennen, wat wellicht ook komt door de overdaad aan personages waar de film voor kiest om zich op te concentreren. De balans is wat zoek, niet alleen wat zijn verhaal betreft, maar dus ook zeer zeker zijn personages.
Teleurstellend als genrefilm
Het is echter meer storend dat de 'whodunit' elementen van de film ook matig zijn aangepakt. Toch hetgeen wat deze films zo ontzettend leuk maakt om te kijken. In deze film versie ligt het er allemaal echter te dik bovenop. Dingen worden te opzichtig in beeld gebracht en het lijkt er bij vlagen ook op alsof Poirot niet eens enorm veel moeite hoeft te doen om de zaak op de lossen. Hints komen aangewaaid en worden hem in de schoot geworpen en deze groep mensen lijkt vreselijk slecht in het verbergen van geheimen en bij het minste of gerinste lijken ze al te breken.
Geen geslaagde poging
De film oogt misschien wel lekker, maar qua opbouw, personages en vermaak is het echt geen sterke film. Wel zie ik nog altijd uit naar meer Poirot films geregisseerd door Branagh, aangzien hij al heeft laten zien het wel meer dan prima te kunnen. Laten we er dan ook maar op hopen dat dit de minste film uit de serie blijft, waar Branagh bovendien van heeft geleerd.
5/10
Bekijk trailer
