Filmrecensie: Deep Water (2022) Geregisseerd door Adrian Lyne
Als het leuk in je oren klinkt om een film te zien waarin Ben Affleck bijna 2 uur lang ge-cock blocked wordt, dan is "Deep Water" absoluut de film voor jou. Maar als je een film zoekt met wat meer inhoud dan is het misschien goed om deze maar over te gaan slaan.
Matige opbouw
Het is vrij frustrerend. Het is namelijk duidelijk dat er echt wel een goede film verborgen zit in de film. Deze komt er echter vrijwel nooit goed uit door het matige tempo.
De film probeert uiteraard dingen op te bouwen en hier en daar wat mysterie te creëren, maar dan moet je wel daadwerkelijk dingen doen of laten zien. Hier is in de eerste helft van de film te weinig sprake van, waardoor je als kijker al een groot gedeelte van je interesse verliest.
Het zou mij oprecht niet verbazen wanneer veel mensen het na een minuut of 30 al zouden opgeven om naar de film te kijken. Het verhaal lijkt niet echt ergens heen te gaan en de kleine hints die het weet te droppen voegen weinig toe aan de spanning of mysterie van de film
Redelijk zodra het op stoom komt
Zodra het verhaal van de film eenmaal op stoom komt weet het alsnog een redelijke genrefilm te zijn. Probleem is dus echter dat dit allemaal veel te laat gebeurt. Wanneer het eenmaal goed loskomt is het ook niet zo dat de film een hele bijzondere genrefilm weet te zijn, ondanks toch een aantal hele aardige verrassingen. Daar blijft de film uiteindelijk veel te vlak voor qua verhaal, drama en emoties.
Een reden hiervan is dat de personages niet heel goed weten te werken. Je vraagt je constant af hoe Ben Affleck zijn- en Ana de Arma haar personage überhaupt ooit in elkaar zagen en waarom ze in vredesnaam nog altijd samen zijn. Ze ljiken weinig met elkaar gemeen te hebben en het is ook niet zo dat ze elkaar als tegenpolen aanvullen, of dat er iets is waardoor de één emotioneel afhankelijk van de ander zou zijn. Van chemie tussen de twee acteurs is dan ook niet echt sprake, ondanks dat beiden wel prima acteerwerk leveren.
Niet iets waar je rode oortjes van krijgt
Voor een film die toch wel een beetje pretendeerd om een erotische-thriller te zijn weet het toch ook nooit echt de juiste benadering te vinden. De vonken spatten er niet echt vanaf en er is geen broeierig sfeertje waar dit soort films vaak toch bekend om staan, die tot hun hoogtepunt komen (pun intended) tijdens de liefdesscènes. Het is over het algemeen zelfs een vrij brave film, die echt niet veel verder gaat dan wat vrouwelijk naakt en momenten waarop seksuele handelingen worden geïmpliceerd, zonder dingen daadwerkelijk te tonen. Toch wel een beetje alsof de film constant de handrem erop heeft zitten en dan niet alleen wat zijn erotische-thriller aspecten betreft.
Geen sterke terugkeer
Adrian Lyne zijn eerste film sinds 20 jaar is geen hele mermorable of sterke. Gelukkig heeft hij gedurende zijn carrière al wel en groot aantal andere prima genrefilms geleverd die je dan ook beter zou kunnen gaan kijken.
5/10
Bekijk trailer
