Filmrecensie: Moonfall (2022) Geregisseerd door Roland Emmerich

Kijk, ik ga niet liegen. "Independence Day" is een heerlijke film. Iedere keer wanneer Roland Emmerich dan ook opnieuw een rampenfilm aankodigt is er de hoop dat deze opnieuw zo vermakelijk zal gaan zijn. Keer op keer draait het echter uit op een teleurstelling. "Moonfall" is hier helaas opnieuw geen uitzondering op.

Totaal absurd

Als je denkt dat het concept van deze film belachelijk klinkt, wacht maar tot je de film ziet. Was de film maar zo simpel en rechtlijnig als één waarin de maan plotseling op ramkoers raakt met onze aarde. Het verhaal van de film is echter vele malen absurder en het is haast alsof de film bij vlagen probeert om maar zo belachelijk en ongeloofwaardig te zijn, om te zien waar het allemaal mee weg zou kunnen komen.

Goede nieuws is dat dit de film ook enorm zelfbewust maakt. Het pretendeert dan ook nooit een serieuze of zelfs een geweldige film te zijn, maar het vergeet hierbij wel om voldoende vermaak te bieden.

Matig verteld

Dat het verhaal van de film absurd is, is niet eens het grootste probleem. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn. Genrefilms als deze hebben nooit een enorm geloofwaardig verhaal, maar wanneer ze goed verteld worden kan de film nog altijd enorm leuk, spannend en zeer zeker oko goed om te kijken zijn.

Niet nodig om te zeggen dat dit absoluut niet het geval is met "Moonfall". Het weet zijn verhaal nooit goed op te bouwen, waardoor iedere vorm van spanning ontbreekt. Dingen gebeuren simpelweg geweoon, waarbij je nooit enige angst of paniek voelt, door hoe de personages met de situaties omgaan, maar toch ook zeer zeker doordat iedere vorm van logica en geloofwaardigheid ontbreekt, door hoe dingen worden uitgelegd.

Gek genoeg wordt de film beter om te kijken riching zijn einde wanneer dingen zich wat meer ontwikkelen, maar over het algemeen blijft het te zwak, te oninteressant en zeer zeker ook niet vermakelijk genoeg,

Wisselvallige effecten

Het is een redelijk goed uitziende film, waarbij ik me wel afvraag waarom veel van de scènes die zich op aarde afspelen overduidelijk voor een blue/green screen geschoten zijn. Het geeft de film uiteindelijk alsnog een goedkoop uiterlijk bij vlagen. Een vreemde keuze en uitvoering, ook omdat de overige special effects van de film er vaak wel meer dan prima uitzien.

Goede cast, maar slechte personages

De film probeert zichzelf wat meer gewichtigheid mee te geven door een aantal grote namen op te laten draven. En ja, Patrick Wilson is eigenlijk ook een meer dan prima actieheld voor deze film, waarbij het voor hem wel erg jammer is dat het script niet beter was.

Halle Berry weet minder indruk te maken, wat vreemd is, aangezien ze in het verleden al wel vaker heeft laten zien om prima krachtige vrouwelijke personages te kunnen spelen, ook in films die voornamelijk op hun actie vertrouwen. Wellicht dat dit dan ook opnieuw genoeg over het script zegt.