Filmrecensie: Scream (2022) Geregisseerd door Matt Bettinelli-Olpin & Tyler Gillett
In een tijd van reboots waarin horror films ook nog altijd populair blijven kon het natuurlijk niet uitblijven dat er vroeg of laat weer een nieuwe Scream film zou verschijnen. Volledig in de geest van de laatste trends weet het zowel een vervolgfilm als een reboot te zijn. Een 'requel' zoals de film, zelf bewust als altijd, het noemt. Een teken dat de filmmakers goed begrepen hebben wat het was waardoor de eerste "Scream" film uit 1996 zo enorm goed werkte. Het volgt dan ook goed en braaf opnieuw de vaste herkenbare patronen. Wellicht iets te braaf, waardoor de film weinig origineel of vernieuwend te noemen is.
Een goede film uit de reeks
Het goede nieuws is dat dit toch echt een goede film is. Wanneer je liefhebber bent van de eerdere Scream films is er dan ook absoluut geen reden waarom je deze nieuwe film niet zou waarderen. Het weet goed dezelfde sfeer uit de oudere films opnieuw te vangen en daarbij opnieuw hetzelfde patroon te volgen qua verhaallijnen. Wat de Scream films daarnast leuker en wellicht ook beter te maakt om te kijken dan de standaard genrefilm, is zijn humor. En ja, daar is ook nog altijd genoeg van aanwezig in deze film. Het weet de film goed vermakelijk te houden, terwijl het uiteraard ook niet vergeet om een aantal schrikmomenten te bezorgen, evenals voldoende bloed. Weinig vernieuwend
Is er echter ook een reden om deze film te kijken wanneer je ook de eerste "Scream" film uit 1996 opnieuw zou kunnen gaan kijken? Dat moet ik toch echt met 'nee' beantwoorden. Aan de ene kant is het zeker niet erg of slecht dat deze film bestaat, maar de herhalingen van stappen voelt exact als dat: een herhaling van stappen.
Het feit dat de film weinig origineel en vernieuwend weet te zijn binnen binnen de filmreeks is toch wel een zwakte. Meer van hetzelfde is soms welkom, maar hoelang voordat dit vervelend begint te worden? Toch ook een reden waarom ik niet per se zit te wachten op nieuwe Scream films na deze film, ondanks dat ik het dus wel nog altijd een prima film vond.
Vermakelijk zonder echte spanning
Het is dan ook geen film die je naar het puntje van je stoel brengt. Je weet namelijk exact wat je van deze film kunt verwachten, ook wat 'waneer', 'waarom' en 'hoe' betreft. Het blijft leuk, maar iedere vorm van spanning ontbreekt. Het mysterie van de film, oftewel het whodunit aspect, wil daardoor ook nooit bijster interessant worden. De film laat je opnieuw goed raden tot het einde, maar maakt het op dit punt werkelijk nog uit wie de moordernaar of moordernaars zijn en wat zijn/haar motief is wanneer we inmiddels al vier andere films gehad hebben met telkens opnieuw een nieuwe moordenaar(s)? Het Scooby-Doo gehalte is af en toe ook wat hoog in de Scream films.
Wat vaak een redding is, is dat de films zelf gelukkig enorm zelfbewust zijn. Clichés worden handig op de hak genoemen, terwijl het tegelijkertijd zichzelf zeer zeker niet boven andere genrefilms plaats. Dat us waarin de Scream filsm over het algemeen ook zo geliefd zijn door de liefhebbers van het genre: het legt alle clichés en belachelijkheden van het genre feilloos bloot, zonder het ook daadwerkelijk belachelijk. Het is meer een liefdesbrief riching de slasher als subgenre, iets wat deze film ook opnieuw zeer effectief weet te doen. Het blijft hierbij ook zijn eigen eerdere films eren door een groot aantal 'oude' personages terug te laten keren. Was dit ook werkelijk nodig voor het verhaal? Objectief gezien niet, maar Neve Campbell, Courteney Cox en David Arquette blijven altijd welkom om te zien in een Scream film.
Onderhoudende film
Prima om te kijken, zolang je niet verwacht dat je continu verrast zal gaan worden of dat je zal gaan schrikken. Vermakelijk is de film gelukkig wel continu!
6/10
Bekijk trailer
