Filmrecensie: A Second Chance at Love (2022) Geregisseerd door Alfons Adetuyi
Het goede nieuws is, is dat deze film niet zo afgezaagd en voorspelbaar is als zijn titel wellicht doet vermoeden. Is dit ook gelijk waar het goede nieuws ophoudt? Niet geheel gelukkig.
Beter dan gemiddeld
Bij een Hallmark Channel film zullen de alarmbellen al snel afgaan. Films die vaak dezelfde formule volgen en enorm braaf en voorspelbaar blijven wat het verhaal betreft. Zeker niet zonder hun charme, maar vaak wel zonder echte goede kwaliteit. In dat opzicht voelt "A Second Chance at Love" toch wel beter dan de gemiddelde poging. Het concept werkt net even iets beter dan de standaard 'vrouw' onmoet 'man' verhaal, waarbij het ook verfrissend is dat er meer gaande is in de film dan het hoofdverhaal tussen zijn twee hoofdpersonen.
Het is uiteraard ook niet alleen maar een film over het (her)vinden van liefde, maar ook over het verliezen hiervan. Er zitten een aantal interessante parallellen tussen de verschillende verhaallijnen, die beter geschreven zijn dan aan het oppervlakte het geval lijkt, waarbij de uitvoering echter wel wat te wensen overlaat.
Twee films in één
Het is ten eerste toch wel wat een probleem dat het af en toe teveel lijkt alsof er twee verschillende films gaande zijn. Aan de ene kant het verhaal waarbij de gescheiden ouders erachter komen dat ze elkaar stiekem toch nog wel heel erg leuk vinden en aan de andere kant het verhaal van de dochter, waarbij de relatie juist uit elkaar lijkt te vallen. Nogmaals wat interessante parallellen en contrasten, maar anderzijds leidt het één ook van het ander af, waarbij er te weinig aanwezig is wat de twee hoofdverhalen goed met elkaar verbindt.De gemakkelijke route
Het blijft ook een film die we erg vaak voor de gemakkelijke route kiest. Dit gaat allemaal wel erg ten koste van zijn geloofwaardigheid af en toe. Hoe de twee ouders weer voor elkaar vallen, hoe bepaalde obstakels overkomen worden. Er zit allemaal niet enorm veel realisme of diepgang achter. Het blijft dan ook voornamelijk een film die er bewust voor kiest om een goed gevoel te geven en daardoor zoveel mogelijk van zijn drama links laat liggen, waardoor het verhaal uiteindelijk toch ook wel erg onderontwikkeld voelt. Zonde van het verhaal, die in zijn kern meer dan prima blijft.
Dingen worden ook wel erg abrupt afgerond, alsof de film nog wel een halfuurtje door had willen gaan, maar ergens een regel is dat Hallmark Channel films niet langer dan 90 minuten mogen duren (wellicht is dit werkelijk ook wel zo). Het laat je toch met een onbevredigend gevoel achter uiteindelijk en bijdraagt aan het gevoel dat de film wel erg voor de gemakkelijke route kiest.
Typische tv-kwaliteit
Het is uiteraard ook technisch gezien geen geweldig gemaakte film. Dit soort films hebben toch vaak een enorm 'tv' gehalte, wat betreft zijn camerawerk, make-up, sets en kostuums. Niet dat het allemaal verschrikkelijk is, maar het is duidelijk dat deze films nooit meer doet dan nodig is, wat natuurlijk nooit bijdraagt om een film naar een hoger plan te kunnen tillen.
Waar de film wel weer een graadje beter mee is dan gemiddeld, is zijn acteerwerk. Ondanks de ongeloofwaardigheid van het verhaal wordt het allemaal wel vrij overtuigend gespeeld, waardoor het uiteindelijk ook niet heel moeilijk is om er in mee te gaan.
Gemengde gevoelens
Het is uiteindelijk wat dubbel. Aan de ene kant is de film prima om te kijken, voornamelijk vanwege zijn toch wel goed bedachte concept, maar de uitvoering laat dusdanig te wensen over dat ik de film tegelijk ook niet enorm zou willen aanbevelen.
6/10
Bekijk trailer
