Filmrecensie: Studio 666 (2022) Geregisseerd door BJ McDonnell

Een belachelijk klinkende film met Dave Grohl en de Foo Fighters in een spookhuis. Deze film heeft geen enkel recht om goed te mogen zijn, maar daar heeft het gelukkig totaal lak aan!

Tegen alle verwachtingen in

Hoe stom en wellicht oninteressant deze film ook klinkt, ik ben blij om te kunnen melden dat het tegen alle verwachtingen in een hele aardige film is.

Het is enorm zelfbewust en daardoor vermakelijk. Het is absoluut meer een komedie dan een horrorfilm, maar dan wel één die niet een spoof is en genoeg originaliteit in zich heeft. Daarnaast is het duidelijk gemaakt door mensen met een liefde voor het horrorgenre. Er komen tal van clichés voorbij, zonder het genre belachelijk te maken. Het is meer een liefdesbrief dan wat dan ook, waarbij een groep mensen heeft besloten om zoveel mogelijk lol te maken met het creëren van een film. Het resultaat is dat er ook voor de kijker meer dan genoeg te genieten valt.

Grohl als acteur

Grootste kracht van de film is verrassend genoeg Dave Grohl. Hij is zeer zeker niet bang om zichzelf voor schut te zetten, als een enorme karikatuur van zichzelf. Hij is enorm leuk en charismatisch als hoofdpersoon, waarbij de andere Foo Fighters er toch iets meer bijhangen. Qua acteerprestaties zijn ze zeker ook niet zo goed als Grohl. Gelukkig zijn er een aantal leuke cameos van andere beroemdheden om dit verder te compenseren.

Genoeg om te genieten voor de horror liefhebber

De film houdt zich ook zeer zeker niet in. Het is niet alleen af en toe lekker gek met zijn concept, maar ook qua bloed en viezigheid is er genoeg te genieten voor de horror liefhebber. Daar komt ook nog eens bovenop dat wat zijn effecten en horror betreft de film absoluut goed gemaakt is.

Wellicht niet heel verrassend, gezien de ervaring van BJ McDonnell met het genre. Ik ben blij dat ze in ieder geval het horror gedeelte nog iets serieus genoemen hadden, omdat ik niet weet of de film goed te pruimen geweest zou zijn wanneer het alleen maar zo gek en grappig mogelijk had willen zijn.

Geen bijzonder sterk verhaal

Wat zijn verhaal betreft blijft de film duidelijk bewust zo simplistisch en rechtlijnig als mogelijk, maar dit is uiteindelijk wel het hetgeen wat de film uiteindelijk niet meer maakt dan 'slechts' een prima film.

Je houdt sterk het gevoel dat met wat meer moeite en inzet deze film absoluut een cult-klassieker had kunnen worden. Het is nu uiteindelijk niet meer dan een enorm leuke, maar toch ook echt enorm simpele.