Filmrecensie: Turning Red (2022) Geregisseerd door Domee Shi

"Turning Red" is niet alleen een ontzettend leuke film om te kijken, het is ook één die enorm slim in elkaar zit en slimme metaforen gebruikt om zijn boodschappen over te brengen, zonder dingen er ooit te dik bovenop te willen liggen.

Zeer slim en volwassen

In zekere zin kun je iedere animatiefilm met een jong hoofdpersonage altijd een coming of age film noemen, meer dit is iets wat zeer zeker ook voor "Turning Red" geldt. Ik was zelfs wat verrast door de volwassenheid waarop het dit weet te doen. Het weet hierbij de thema's aan te snijden die ook echt daadwerkelijk spelen in het leven van een jonge meid die de puberteit ingaat.

Muziek, jongens, vriendinnen, in de periode dat je jezelf begint te ontdekken en af begint te zetten tegen de dingen die eerst zo gewoon en veilig leken. De leeftijd dat je je opeens plots begint te schamen voor je ouders, je langzaamaan los begint te raken en...de periode dat je voor het eerst ongesteld raakt. Want niet ieder jong kind zal het doorhebben tijdens het kijken van de film, maar dit is waar de grote rode panda overduidelijk symbool voor staat. Een grote verandering voor je lichaam en leven, opweg naar volwassenheid.

Werkt op meerdere manieren

Het is zeer effectief en prachtig hoe de film zijn metaforen weet te gebruiken om zowel een sterk en inspirend, herkenbaar verhaal voor jonge meiden neer te zetten, als ook een film die simpelweg enorm weet te vermaken wanneer je de metaforen niet direct door zou hebben of ervoor kiest om simpelweg vermaakt te worden, zonder overal iets achter te willen zoeken. Het is allemaal prima! De film zou werkelijk vanuit meerdere veschillende invalshoeken bekeken kunnen worden, zonder dat dit verder ten koste gaat van de kwaliteit en het algehele genot.

De film zit dus zeer slim en sterk in elkaar, waardoor het ook gelijk een enorm originele weet te zijn. Ondanks dat de thema's zeker niet nieuw zijn en het verhaal vrij simplistisch wanneer je er eens goed over nadenkt, wordt het wel allemaal op een dusdanige manier behandeld dat je de film alsnog enorm origineel kunt noemen.

Realistisch

Niet geheel verrassend ziet de film er ook nog eens geweldig uit. Absoluut een nieuwe triomf van Pixar, waarin ook een aantal leuk ontworpen personages rondlopen. Personages die er niet per se realistisch uitzien, maar wel allemaal enorm menselijk zijn. Er zit geen personage in de film die je niet in het echte leven tegen het lijf zou kunnen lopen. Iets wat niet per se alledaags is voor een animatiefilm natuurlijk. Wel is het iets wat enorm bij weet te dragen aan de herkenbaarheid en het realisme van het verhaal, ook al loopt er constant een grote rode panda in rond.

Ook is het wel zo verfrissend dat dit een animatiefilm is waarbij de stemmen niet ingesproken zijn door de grootste sterren, maar simpelweg de acteurs die het meest geschikt voor de rol waren. Ik ben blij dat we nog altijd steeds meer en meer animatiefilms zien die deze weg kiezen.