Recensie: Peacemaker - Aflevering 7: Stop Dragon My Heart Around


Of de aflevering voor het seizoensslot ook één van de moeilijksten is durf ik niet te zeggen, maar het is in ieder geval wel één van de belangrijksten. Het dient dingen al wat richting het einde te sturen en af te ronden, terwijl het tegelijkertijd ook dingen op moet bouwen voor de laatste aflevering en ervoor moet zorgen dat mensen enorm nieuwsgierig en hongerig worden naar deze laatste aflevering. Gelukkig voldoet deze zevende aflevering van "Peacemaker" aan al deze eisen.

Door al de opbouw van het verhaal en menselijke emoties de afgelopen aflevering zou je haast vergeten zijn dat "Peacemaker" ook een superheldenserie is. Gelukkg wordt je hieraan meer dan aan herinnert in deze aflevering. Peacemaker en de '11th street kids' worden geconfronteerd met superhelden waar tegen gestreden moet worden, al is 'superheld' eigenlijk een reletief begrip wanneer je de "Peacemaker" serie kijkt. Het zijn meer personen met exceptionele vaardigheden in kostuums dan dat het werkelijk personen met superkrachten zijn. Niet dat dit enorm bijdraagt aan het realisme, maar het maakt "Peacemaker" toch kanp een meer gegronde serie dan de standaard superheldenserie.

Standaard is natuurlijk sowieso niet een woord die erg van toepassing is op de serie of zijn personages. Grof in de mond en stuntelig, maar toch lijken ze de klus altijd geklaard te krijgen. De manier waarop maakt het uiteraard vaak wel enorm vermakelijk om te kijken, zoals ook opnieuw in deze aflevering het geval is.

Ik denk dat wanneer je terugkijkt de conclusie toch wel ietwat moet zijn dat het grote verhaal wat simpel is gehouden. Er zitten enorm veel verdieping en kleine korte subpots in waardoor het wellicht niet zo opvalt of storend is. Het is dan ook niet een enorm punt van kritiek, maar wel iets wat ik plotseling besefte tijdens het kijken van deze laatste aflevering. Dingen hadden absoluut sneller opgebouwd en afgerond kunnen worden. Waneer je bijvoorbeeld kijkt naar de ontwikkeling van het verhaal tussen aflevering drie en zeven, dan moet de conclusie toch echt zijn dat de hoofdverhaallijn niet enorm opgeschoten is.

Nee, het weerhoudt je er zeer zeker niet van om van de serie te genieten gelukkig. Er blijft veel actie en humor in een enorm hoog tempo aanwezig, waardoor je je constant vermaakt zult gaan voelen. Het blijft ook razendknap hoe het de serie daarnast lukt om zijn personages emoties mee te geven, terwijl ze op de oppervlakte enorm oppervlakkig en karikaturen blijven. Ze leert deze aflevering je meer over de ontstaansgeschiedenis van Peacemaker, waardoor je toch met andere ogen naar hem kijkt.

Het is ook fijn dat deze enelaatste aflevering je toch wel enizgzins een krankzinnig slot lijkt te beloven, wat gelukkig niet het einde van Peacemaker en zijn groep zal beteken, aangezien een tweede seizoen inmiddels is aangekondigt.

9/10