Filmrecensie: Bergman Island (2021) Geregisseerd door Mia Hansen-Løve
In zekere zin is deze film net zo lastig in woorden te vangen als een Bergman film, wat gelijk het grootste compliment is dat je deze film zou kunnen geven. Toch hoef je absoluut niet dezelfde diepgang en menselijke emoties te verwachten die een goede Ingmar Bergman film vaak op weet te roepen.
Doet erg veel dingen goed
De film weet een hoop van zijn ideeën om te zetten in goede en interessante verhaallijnen, maar een aantal dingen ook niet. Het blijft daardoor af en toe toch wel een wat wisselvallige kijkervaring, waarin de goede elementen het gelukkig nog wel altijd de moeite waard maken.
Het blijft alleen wat lastig om na afloop te kunnen zeggen wat deze film nou precies had willen vertellen, wat niet ongebruikelijk is, maar in dit geval voornamelijk wordt veroorzaakt doordat de film teveel verschillende kanten opgaat, met name tegen het einde. Je zou kunnen zeggen dat het soms teveel probeert te doen en zijn, zonder daadwerkelijk ook iets te worden.
Iets te onsamenhangend
Toch past dit ook wel in een film, die Zweedse regisseur Ingmar Bergman als zijn leidraad gebruikt. Het gaat uiteindelijk dan ook over alledaagse personen en dingen die in ieders leven zouden kunnen gebeuren, inclusief alle bijbehorende gedachtes en emoties.
Zo is het idee dat de personages in deze film langzaamaan in hun eigen Bergman film belanden ook echt wel heel erg goed en leuk bedacht, maar is de uitvoering vaak wel net iets te onsamenhangend om er ook een blijvende indruk mee te maken.
Doet af en toe net iets te veel
Na verloop van tijd begint de film ook iets te veel te doen, waardoor het teveel als drie verschillende films in één begint te voelen. het laatste gedeelte van de film is dan ook zeker niet zo goed om te bekijken als zijn eerste deel. Ik zou het ook absoluut prima hebben gevonden als de gehele film zich alleen op de personages gespeeld door Tim Roth en Vicky Krieps geconcentreerd zou hebben. Hun personages zouden ook absoluut interessant genoeg zijn geweest om deze film geheel te hebben kunnen dragen.
Toch kan ik niet zeggen dat het helemaal niet zou werken. De film als geheel blijft werkelijk meer dan prima om te kijken, al doet het af en toe wat dingen waardoor de beleving iets minder wordt.
Niet alleen maar een liefdesbrief
Wat wel weer erg prettig en verfirssend aan de film is, is dat het niet zomaar een liefdesbrief aan Bergman en zijn films is. Het ontkent niet dat oeverloos gepraat en analyses over zijn films vaak niet meer dan pretentieus gewauwel is en mensen zichzelf vaak net even iets te serieus nemen.
Wel blijft het uiteraard een film die met veel respect voor de meester is gemaakt. Qua opzet en uitvoering is het zeer duidelijk ook geïnspireerd op het werk van Bergman en het is leuk om te zien hoe deze film locaties in zijn eigen film weet te werken, die Bergman zelf ook hadden geïnspireerd. Het is dan ook waar dat veel liefhebbers van Bergman zijn werk deze film ook zullen kunnen gaan waarderen, al hoef je absoluut niet bekend met- of een grote liefhebber van Bergman zijn werk te zijn om deze film goed te kunnen volgen en uiteindelijk ook waarderen.
Een goede poging
Een goede en originele poging met fraaie plaatjes en prima acteerwerk, die in veel opzichten werkelijk meer dan prima werkt, maar toch af en toe wel een aantal afslagen neemt waardoor de film niet helemaal geslaagd te noemen is.
7/10
Bekijk trailer
