Filmrecensie: Everything Everywhere All at Once (2022) Geregisseerd door Dan Kwan & Daniel Scheinert
Waar ik deze film altijd dankbaar voor zal zijn is dat het een unieke visie heeft, die het ook zeer overtuigend en effectief naar het scherm weet te vertalen. Het maakt "Everything Everywhere All at Once" zowel enorm origneel als vermakelijk om te kijken.
Veel om uit te halen, of juist niet
Er zijn veel dingen waar deze film respect voor verdient. Eén ervan is toch echt wel hoe het met zijn simplisme enorme complexe materie weet te aanboren. Ergens is de film enorm rechtlijning qua verhaal, maar tijdens zijn reis weet het een aantal afslangen waardoor dingen letterlijk en figuurlijk een nieuwe dimensie weten te krijgen.
Het is ook absoluut een film die je op verschillende manieren zou kunnen ervaren Je zou je simpelweg mee kunnen laten slepen door de gekheid (in de positieve zin van het woord) van de film, of je zou de diepere lagen van de film zijn boodschappen kunnen proberen te ontleden. Het maakt het een film die je ook gerust meerdere keren zou kunnen gaan kijken, waarbij je ook iedere keer weer iets anders uit de film zuu kunnen halen.
Weet het multiversum als geen ander bloot te leggen
Het is heerlijk hoe effectief de film het multiversum weet uit te leggen, door hierbij eigenlijk juist een zo simpel mogelijke benadering te kiezen met zijn verhaal Geen enkele andere film weet zo goed bloot te leggen hoe de acties in één universum de ander kunnen beinvloeden, zonder hierbij door allerlei hoepels te springen.
Het verliest hierbij ook nooit zijn vermaak uit het oog. De film pretendeert niet alle antwoorden te hebben, maar het weet je wel constant aan het denken te zetten en houden. Dit gaat echter dus nooit ten koste van het vermaak, die volledig over de top gaat bij tijd en wijle. Het zit vol heerlijke goed gechoreografeerde en knap geschoten, originele actie. Vaak lijkt de film te denken 'hoe kunnen we dingen zo gek mogelijk maken?' om er vervolgens nog een schepje bij op te doen, waardoor het vaak nog origineler weet te worden.
Fraaie personages
Het is ook absoluut een film die risico's durft te nemen. Naast zijn ongebruikelijke concept en benadering kiest het ook niet de makkelijkste route, door juist voor hoofdrolspelers van middelbare leeftijd te gaan, die er ook niet per se uitzien alsof ze je in zouden kunnen maken.
Het is echter een schot in de roos, omdat het de persnages juist extra makkelijk mee te identificeren- en daardoor ook leuker om te volgen maakt. Michelle Yeoh is een geweldige hoofdrolspeler voor de film, maar we moeten Ke Huy Quan ook zeker niet onbenoemd laten. Er zijn daarnaast ook nog zeer goede en vermakelijke bijrollen weggelegd voor Jamie Lee Curtis en James Hong.
'Amateur' benadering als grote kracht
Een andere kracht van de film is dat het constant als één weet te voelen die je ook makkelijk zelf met je vrienden had kunnen maken. Dit klinkt niet echt als een compliment, maar ik denk dat het juist een enorme reden is waarom deze film zoveel mensen aan weet te spreken.
Het is nooit overdreven complex gemaakt en in veel opzichten is het ook een 'kleine' film, waarbij wel enorm veel creativiteit is gebruikt. Dit spreekt tot de verbeelding, inspireert en maakt de film enorm menselijk. De boodschappen komen daardoor ook extra goed binnen, zonder dat de film zelf alles er te dik bovenop hoeft te leggen.
Heerlijke ervaring
Uiteindelijk is de film wel net even iets te lang, maar weet het voor het overgrote gedeelte de kijker wel te vermaken, met zijn originaliteit en creativiteit. Een heerlijke ervaring die je ook gerust meerdere keren zou kunnen gaan beleven, om er iedere keer weer iets anders uit te halen.
8/10
Bekijk trailer
