Filmrecensie: A feleségem története (2021) Geregisseerd door Ildikó Enyedi
Nee, ik had ook niet per se verwacht dat een Europese film over een man die de eerste de beste vrouw die een restaurant binnenstapt wil trouwen zo interessant en goed zou zijn, maar "A feleségem története" (gelukkig mag je ook "The Story of My Wife" zeggen) weet wel degelijk als intrigerend te werken, wat het uiteindelijk ook een heel geslaagde film maakt.
Ja, dit is een Europese film
Er is geen twijfel over mogelijk: deze film is Europees. Met zijn lage tempo en prachtige beelden meandert het vaak maar wat voort, maar de film heeft verder niet de illusie dat het ook enorm veel diepere lagen in zich heeft. Het pretendeert dan ook niet teveel om een artistieke en poëtische film te zijn, wat deze film absoluut toegankelijk maakt.
Zeker dus niet zo gestroomlijnd als een Amerikaanse of Britse film, maar hetgeen waar veel mensen ongetwijfeld het meeste moeite mee zullen hebben is zijn eerder genoemde tempo. Het laat dingen enorm traag ontwikkelen en met zijn bijna 3 uur is het natuurlijk ook nou eenmaal een lange zit. Wel één die absoluut de moeite waard blijft wanneer je je er voor openstelt.
Sterk in zijn kern
Hoe dingen zich ontwikkelen lijkt op het eerste oog niet bijster interessant of effectief, maar wanneer je inziet dat het eigenlijk min of meer een ongekeerd liefdesverhaal is, is het absoluut interessant om te zien ontvouwen.
Het hoeft hiervoor niet eens enorm diep te gaan qua drama of romantiek. Het blijft voornamelijk ook aan de oppervlakte hiermee, maar de kern van het verhaal blijft constant aanwezig, waarin het vrij interessant om te zien is hoe de romance zich uiteindelijk ontwikkeld. Het maakt de film zeker ook origineel en voorspelbaar zou ik het dan ook absoluut niet kunnen noemen.
Subtiel
De personages spelen uiteraard ook een grote ne belangrijke rol in een film als deze. Met Léa Seydoux en 'onze eigen' Gijs Naber had de film had ook slechter kunnen treffen wat acteurs betreft. Ze weten interessante personages neer te zetten, al geeft de film ze niet eens zo gek veel te doen.
Het is meer een film die op subtiliteit vertrouwt en dit dan ook van zijn acteurs verwacht. Veel mensen zullen dit wellicht op gaan vatten als oppervlakkig, maar voor mij persoonlijk wist deze benadering wel degelijk goed te werken.
Gijs Naber mag zelfs wat woordjes Nederlands spreken en zingen in de film, aangezien zijn personage ook Nederlands is. Dit maakt het wel wat vreemd dat zijn personage de naam Jakob Störr draagt, maar dit doet natuurlijk verder geen afbreuk aan zijn rol.
De mengelmoes van verschillende accenten blijft echter wel wat vreemd om te ervaren af en toe. Geen idee hoeveel nationaliteiten uiteindelijk betrokken waren bij deze film, maar er zouden heel wat Bingo kaarten afgestreept kunnen worden. Ja, dit leidt toch wel wat af, af en toe.
Goed geschoten
De film ziet er verder knap geschoten uit, waarmee het ook lukt om zijn tijdsperiode overtuigend neer te kunnen zetten. Wat ik er vooral ook mooi aan vond, is dat de film zich werkelijk in iedere grote/middelgrote Europese stad af zou kunnen spelen en de film verder ook niet heel duidelijk maaakt in welke stad het zich daadwerkelijk af zou spelen.
Het is iets wat uiteindelijk natuurlijk ook niet heel veel uit maakr voor het verhaal en het zorgt er in zekere zin juist voor dat de focus constant op het verhaal en zijn personages blijft liggen, in plaats van zijn omgeving.
Origneel en intrigerend
Een film die uiteidnelijk verrassend goed weet te werken en in de kern een erg origineel en intrigerend liefdesverhaal weet te zijn. Niet de beste film die je zal zien dit jaar, maar absoluut wel de moeite waard wanneer je er eenmaal goed in zit.
7/10
Bekijk trailer
