Filmrecensie: The Gray Man (2022) Geregisseerd door Anthony Russo & Joe Russo
Sommige actiefilms lijken allemaal uit dezelfde fabriek te komen, met alleen een ander label erop geplakt en voorzichtjes wat nieuwe smaken toegevoegd. "The Gray Man" voelt ook als zo'n fabrieksproduct, waarin alles er enorm gestroomlijnd uitziet, maar het ook allemaal enorm standaard en bekend voelt.
Vermakelijk
Eigenlijk kan een actiefilm vrij veel vergeven worden, zolang het maar vermakelijk om te kijken is. Dit geldt tot op zekere hoogte ook nog altijd voor "The Gray Man". Het brengt dingen in een vrij hoog tempo naar het scherm, met tal van explosies, achtervolgingen en geschiet. Meer dan genoeg om liefhebbers van het actiegenre tevreden te stellen en om mensen en avondje met simpel vermaak te bieden.
Maar ondanks dat de film vermaakt kan ik niet echt zeggen dat het ook daadwerkelijk een hele leuke of laat staan meeslepende belevenis is.
Weet niet goed wat het wil zijn
De film hangt ergens tussen een actiefilm die vermaak wil bieden en daarom ook veel dingen overdrijft en één die meer serieus genomen wil worden. Je houdt dan ook het gevoel dat wanneer de film een keuze voor één van deze twee dingen gemaakt zou hebben, het absoluut een betere film om te kijken geweest zou zijn.
Het blijft nu toch wat halfslachtig hoe de film vermakelijke actiemomenten afwisselt met ontwikkelingen in het verhaal die totaal niet uit de verf willen komen. Dat het verhaal maar niet goed wil werken heeft ook als direct gevolg dat het nooit meeslepend wordt. Het is eigenlijk nooit echt spannend, verrassend of enorm spectaculair, omdat het je hoogstwaarschijnlijk allemaal maar weinig zou kunnen schelen wat er allemaal gebeurt. Een goed gevoel van gevaar of opwinding weet de film nooit te creëren.
Matige personages
Een grote reden waarom het verhaal niet bijster goed werkt en maar niet meeslepend wil worden, is omdat de personages enorm matig zijn. De enige reden waarom je toch nog goed naar ze kan kijken is omdat ze door grote namen en prima acteurs gespeeld worden.
Erg kleine kans dan ook dat de film alsnog zo redelijk om te kijken zou zijn geweest als de hoofdrol niet door Ryan Gosling en de slechterik niet door Chris Pine zou zijn gespeeld. Ze weten het niveau van de film alsnog dusdanig op te krikken dat het bij vlagen prima om te kijken blijft. Met name Chris Pine is werkelijk meer dan prima, als leuke medogeloze slechterik, zoals je bijvoorbeeld in een James Bond film zou zien.
De personages blijven echter wel enorm slecht geschreven. Iedere vorm van diepgang ontbreekt en je weet uiteindelijk dan ook veel te weinig van de personages om om ze kunnen geven. Zo werkt de hele dynamiek tussen Ryan Gosling en het jonge personage gespeeld door Julia Butters erg slecht, terwijl dit de film een extra laag en goed drama met emoties had kunnen opleveren.
Zo voelen enorm veel van de personages alsof ze maar gewoon in de film aanwezig zijn, zonder dat ze ook iets wezenlijks toevoegen. Dit geldt bijvoorbeeld voor de personages gespeeld door Billy Bob Thornton en Ana de Armas, waarbij dit uiteraard echt niet aan hun acteerwerk ligt.
Doet je af en toe alsnog geloven dat je een erg goede film ziet
Het is weer het type film die je vaak weet te foppen door je te laten denken dat je naar een erg goede film kijkt. De beelden zien er enorm gelikt uit, de actie is groots en zoals gezegd zitten er ook tal van grote namen in de film, die prima werk leveren.
Toch wil de film maar nooit écht bijzonder worden. Het verhaal blijft enorm achter bij zijn actie, wat absoluut niet ongebruikelijk is voor een genrefilm als deze, maar in dit geval ervoro zorgt dat het wel erg standaard, voorspelbaar en niet meeslepend om te kijken is.
Niet heel indrukwekkend
Nee, ach. Als je eens een keer niet weet wat je zou moeten kijken en zin hebt in iets bombastisch en simpels, is "The Gray Man" echt geen hele slechte keuze. Het valt alleen echter wel zwaar te betwijfelen of je er ook van onder de indruk zal raken.
6/10
Bekijk trailer
