Filmrecensie: Nordsjøen (2021) Geregisseerd door John Andreas Andersen
Dat dit een Noorse in plaats van een Hollywood productie is, houdt in dit geval toch echt niet in dat het niet voor de gebruikelijk clichés gaat. Dit is uiteindelijk niet heel erg, omdat "Nordsjøen" (of "The Burning Sea") een vrij degelijke en onderhoudende weet te zijn.
Hinkt op twee gedachten
De film blijft ergens wel een wat rare. Wat namelijk begint als een realistisch rampenfilm met een dramatische ondertoon, alsof het op waargebeurde gebeurtenissen is gebasseerd, mondt al gauw uit tot een spectaculaire en overdreven rampenfilm, zoals je wellicht bijvoorbeeld van een Roland Emmerich zou verwachten.
Deze contrasterende stijlen blijven zeker wat botsen gedurende de film. Het zorgt ervoor dat je niet altijd goed weet hoe je je zou moeten voelen. Is de film simpelweg bedoeld om je te vermaken of is het meer als een meeslepende bedoeld? Doordat de film zelf met deze twee gedachtens blijft spelen werkt geen van deze twee benaderingen echt denderend voor de film, maar het zorgt er gelukkig niet voor dat het ook daadwerkelijk een ramp wordt om te kijken.
Goed concept
Qua concept weet het zelfs vrij origineel te zijn voor een rampenfilm. Het is ook een sterk concept, aangezien het voor iedereen een vrij enge gedachte zal zijn om ergens vast te zitten op de Noordzee op een 'tikkende tijdbom', met niets dan water om je heen.
Het levert de film dan ook zeker genoeg spanning en spektakel op, zoals je verwachten van een film uit dit genre. De special effects weten niet altijd heel erg te overtuigen, maar de praktische effecten en sets zien er gelukkig wel altijd overtuigend uit.
Niet heel meeslepend
Toch is de film niet enorm meeslepend. Dit komt voonamelijk door zijn personages, die erg oppervlakkig blijven. De onderlingen verhoudingen tussen de verschillende personages zijn ook nog vrij interessant in het begin, maar zodra het spektakel de overhand begint te nemen valt dit allemaal weg en blijft er dan ook vrij weinig over van wat de film in zijn eerste helft had opgebouwd.
Na verloop van tijd verliest de film dan ook zeker wat van zijn kracht, ook omdat er uiteindelijk maar zoveel is wat je kan doen met een film die zich voor een groot gedeelte op een bijna ingestort booreiland afspeelt. Niet dat de film enorm veel in herhaling valt, maar het is ook niet zo dat de film met enorm veel goede ideeën komt. Of wellicht dat dit ook zo wat voelt doordat de film vaak wat van zijn geloofwaardigheid verliest door sommige keuzes die het maakt met zijn verhaal.
Vermakelijke genrefilm
Maar het is verder ook niet heel terecht om te kritisch te zijn op een film als deze. Het dient namelijk voornamelijk als vermaak en in dat opzicht is de film echt wel prima te noemen.
Het is echt een hele onderhoudende film binnen zijn genre, al blijft het af en toe toch wel wat voelen alsof je naar een Scandinavische tv film in plaats van een groots opgezette rampenfilm zit te kijken. Dit is echter niet heel storend en over de hele breedte genomen is de film uiteindelijk dan ook niet heel veel slechter of berer dan de gemiddelde genre-poging uit Amerika, die vaak ook wat meer vervelende en vermoeiende clichés in zich heeft.
Dient zijn doel
Het is echt geen hele goede film, maar omdat het wel prima weet te vermaken valt deze alsnog wel aan te bevelen. Ondanks al zijn tekortkomingen dient de film zijn doel nog altijd meer dan prima!
7/10
Bekijk trailer
