Filmrecensie: Persuasion (2022) Geregisseerd door Carrie Cracknell
Jane Austen boeken- en daarmee ook gelijk films en series gebasseerd op deze boeken, zijn van alle tijden. Door de thema's zijn ze ook vrij universeel en daarmee ook tijdloos. Het is dan ook niet heel verwonderlijk dat we jaarlijks nog altijd tal van series en films die gebasseerd zijn op deze boeken te zien krijgen, waarmee het natuurlijk wel lastiger en lastiger wordt om hier ook iets nieuws mee te doen. "Persuasion" is een film die dit wel probeert, maar eigenlijk geen moment goed mee weet te slagen.
Weet geen goede eigen stijl te vinden
Ja, in de kern is het opnieuw een film waarin een man en vrouw die elkaar duidelijk leuk vinden enorm om elkeer heen blijven draaien, in plaats van dat ze dingen makkelijk voor elkaar maken. Alle bijkomende thema's zoals sterke en interessante personages en sterk geschreven intriges komen hierbij wel net even iets minder uit de verf.
Zo pakt de keuze om de benadering iets meer te moderniseren, terwijl het verhaal zich nog wel altijd in de 90e eeuw afspeelt, niet heel goed uit. Het past nooit goed bij het verhaal, niet lekker bij de beelden en ook zeker niet bij zijn dialogen. De film weet hierdoor ook nooit een goede en effectieve stijl voor zichzelf te creëren. Het is een grote reden waarom Jane Austen fans zeer waarschijnlijk dan ook niet weg zullen lopen met deze adaptatie.
Afleidend gebrek aan realisme
En kom, laten we ook even realistisch zijn. In een film waarin status en aanzien blijkbaar alles is, is het toch wat bijzonder dat het schijnbaar wel heel normaal is dat mensen van stand niet alleen socialiseren, maar zelfs trouwen met etnische minderheden en werkelijk niemand in de film hier een punt van maakt. Dit zou uiteraard volledig normaal en geloofwaardig zijn in een film die zich vandaag de dag af zou spelen, maar we hebben het hier over een film die zich in de 19e eeuw afspeelt.
De drang van de film om maar zoveel mogelijk rollen aan etnische minderheden te geven leidt enorm af en staat enorm haaks op wat enkele verhaallijnen van de film proberen uit te dragen. Het is uiteraard goed bedoeld allemaal, maar reprensatie van minderheden in films zou nooit ten koste moeten gaan van zijn realisme.
Geen sterke cast
Het is sowieso een probleem met de film dat maar weinig van zijn personages echt goed weten te werken. Personages behoren altijd de grote drijvende kracht van dit soort films te zijn. Gek genoeg blijven alle personages enorm oppervlakkig en het is dan ook wat moeilijk om met ze mee te kunnen leven.
Het was daarnaast ook een wat ongelijke keuze om Dakota Johnson in de hoofdrol te casten. Ik heb tal van films gezien waar ze enorm goed in weet te acteren, maar in deze is ze absoluut niet op haar plaats. Ze heeft niet alleen niet de juiste uitstraling, maar weet haar personage ook nog eens niet de juiste charme mee te geven die wel broodnodig was om haar zowel leuk- als geloofwaardig en sterk te maken. Het blijft namelijk toch een personage die tegen de stroom ingaat en haar eigen keuzes probeert te maken, in een tijd- en binnen kringen waar dat zeker niet als vanzelfsprekend werd gezien.
Eigenlijk is de enige acteur die echt op zijn plek lijkt in deze film Richard E. Grant, die gelijk dan ook de leukste rol in de film speelt, al is hij er helaas maar weinig in aanwezig.
Geen romance om bij weg te zwijmelen
De romance tussen de twee hoofdpersonen blijft uiteraard ook een belangrijk aspect voor de film. En nee, ik kan niet echt zeggen dat deze enorm goed weet te werken. De film geeft je te weinig waardoor je in zou zien waarom deze twee mensen überhaupt samen zouden moeten zijn en waarom je zou moeten juichen voor deze twee om samen te komen.
De zakdoekjes kunnen dan ook wel weer in de kast en er valt daarnaast weinig te zwijmelen. Niet dat het belachelijk slech is allemaal, maar meeslepend is het zeer zeker ook niet. De film voelt hierdoor ook wat lang aan na verloop van tijd, ondanks dat deze wel ruim onder de twee uur weet te blijven.
Valt te kijken, maar blijft teleurstellend
Ondanks dat de film wel graag 'anders' wil zijn blijft het uiteindelijk wel teveel binnen de lijntjes, waardoor het op geen enkele manier uit weet te blinken. De film valt absoluut nog altijd prima te kijken, maar dat het niets bijzonders weet te doen met zijn verhaal of personages en zelfs vaak maar matig weet te werken hiermee, blijft simpelweg wel wat teleurstellend.
6/10
Bekijk trailer
