Filmrecensie: Press Play (2022) Geregisseerd door Greg Björkman
Films waarin tijdreizen een grote rol speelt doen het vaak gaat bij de kijker. Het is fantasievol en geeft de kijker het gevoel dat alles mogelijk is en de toekomst in je eigen handen ligt, wanneer je het verleden kunt veranderen. Toch zijn er niet eens zo gek veel tijdreis films, omdat het lastig is origineel te zijn en om een goede balans tussen geloofwaardigheid en vermaak te vinden. "Press Play" slaagt eigenlijk vrij aardig in deze dingen, al is het toch geen hele goede genrefilm te noemen.
Origineel concept
We hebben al veel dingen gezien die als tijdreismachine of object dingen. Ik denk alleen niet dat we eerder een film hebben gehad waarin een cassettebandje ervoor zorgt dat een hoofdpersoon terug in de tijd kan reizen.
Klinkt waarschijnlijk niet heel geloofwaardig of aantrekkelijk allemaal, maar binnen de context van de film weet het wel vrij aardig te werken. Het is niet eens zo belachelijk en zelfs vrij aardig gevonden. Zo is het vrij origineel dat de persoon alleen in het verleden kan blijven voor zolang een nummer speelt.
Wat zwak liefdesverhaal
Het blijft echter een film die ook voornamelijk om zijn liefdesverhaal draait. Het is zeker niet nieuw dat een persoon terug in de tijd reist om en een geliefde van de dood probeert te redden, maar om dit ook daadwerkelijk goed te laten werken moet de romance wel sterk zijn.
En nee, ik voelde de liefde in deze film niet echt. Het blijft een vrij lieve film, maar wat zijn romantiek betreft komt de film echt wel wat tekort. Het is vrij standaard opgebouwd allemaal, waarbij je nooit echt de band tussen de twee hoofdpersonen voelt. Lewis Pullman doet wel enorm zijn best en is ook oprecht een goede acteur in deze film, maar bij Clara Rugaard vallen wel wat meer opmerkingen te plaatsen. Ze lijkt wat moeite te hebben om goede emoties in haar rol te stoppen en qua charisma brengt ze ook niet wat deze film nodig heeft om goed te werken.
Aardig tussendoortje
Toch blijft de film niet heel vervelend om te kijken. Zoals eerder gezegd is het vrij lief, waardoor de film en al zijn gebeurtenissen vaak wel een bepaalde gewichtigheid missen, maar het houdt het wel altijd vermakelijk om te kijken.
Een perfect tussendoortje. Zo zou je de film wel kunnen noemen. Je zal je niet enorm veel beter voelen na het zien van deze film, maar ook zeker niet slechter. Er zal niet veel van blijven hangen, maar wanneer je het kijkt zal je in ieder geval wel een prima tijd gaan hebben.
Een oké film
Een oké film. Veel beter zou ik het echt niet willen noemen. Leuk qua originaliteit en algeheel concept, maar net even iets minder qua drama, emoties en met name zijn romantiek.
6/10
Bekijk trailer
