Filmrecensie: Sniper. The White Raven (2022) Geregisseerd door Marian Bushan
Waar oorlog is, wordt propaganda gemaakt. Films zijn daar ook een groot onderdeel van vaak. Dat is niet alleen iets wat van vandaag de dag zo is, maar eigenlijk al sinds zolang het medium film bestaat. En ja, natuurlijk is deze film pro-Oekraïense propaganda. Het is dan ook lastig om de film daar los van te zien, al maakt het uiteindelijk niet eens zo enorm veel uit. Het zegt namelijk niet alles over de kwaliteit van een film en het maakt het ook echt niet anders dan, laten we zeggen, een Hollywoodfilm over de Irakoorlog, ten tijde van die oorlog.
Nooit slecht of vervelend
Wanneer je naar deze film als een film kijkt, is het zeker geen slechte. Ook absoluut geen geweldige, maar dat hoeft deze film ook niet te zijn om binnen zijn genre als een hele degelijke te werken.
Het schets een redelijk goed beeld van een hedendaagse oorlog, waarbij het echter wel vaak zijn verhaal vergeet. Echt enorm meeslepend wil het dan ook nooit worden, maar toch is het nooit echt slecht of vervelend.
Realisme of spektakel
De film blijft ietwat een mengelmoes tussen een realistische oorlogsfilm en één die ook duidelijk op actie en spektakel is gericht. Dit bots absoluut, in de zin dat dit nooit de meest realistische oorlogsfilm wil worden of een film die bolstaat van goed drama, maar anderzijds levert het de film ook behoorlijk wat vermakelijke momenten op. In dit geval kan ik de benadering, ondanks dat deze echt niet geweldig weet te werken, verder ook niet heel erg slecht noemen. Tot op zekere hoogte werkt het dan ook alsnog goed voor de film.
Het doet qua niveau zeker niet onder voor een gemiddelde Hollywoodfilm uit hetzelfde genre, wat iets zegt over hoe deze film eruitziet en weet te werken qua bijvoorbeeld tempo en spektakel.
Vergeet het verhaal
Het is absoluut jammer dat de film na verloop van tijd lijkt te vergeten dat het ook een verhaal te vertellen heeft.
Het is wat raar, want de film begint absoluut prima en veelbelovend, wat zijn verhaal betreft. Dingen worden redelijk goed opgebouwd en interessant gemaakt. Zodra de hoofdpersoon echter onderdeel begint uit te maken van het leger, wordt het verhaal compleet overboord gegooid en worden dingen nog nauwelijks verder ontwikkeld. Het maakt de film behoorlijk vlak, maar weet tegelijkertijd wel alsnog je aandacht vast te houden met zijn oorlogsbeelden.
Fraai geschoten, maar leeg qua boodschap
De film is echt behoorlijk overtuigend geschoten, met fraaie plaatjes, die je soms ook midden in het conflict plaatsen.
Het is geen overdreven geweldadige of bloederige film, waardoor dit ook nooit de meest realistische film wil worden, maar het is wel allemaal net genoeg om overtuigend te werken.
Het blijft hiernaast wel waar dat het uiteindelijk wat onduidelijk is wat deze film nou precies probeert te zeggen. Is het een anit-oorlogsfilm? Eén die het Oekraïnse moraal verder op zal krikken en het Oekraïnse leger verheerlijkt? Uiteindelijk eigenlijk geen van alles. Ten minste, niet sterk en overtuigend genoeg. Onder de streep is het 'gewoon' een film, maar gelukkig wel één die knap geschoten is en voldoende vermaak weet te bieden. Hoe dichtbij of veraf je van de huidige oorlog in Oekraïne staat maakt uiteindelijk dan ook niet uit voor het kunnen waarderen van deze film.
Prima binnen zijn genre
Zeker een film die prima om te kiken als één over een hedendaagse oorlog. Diepgang of een sterk realisme hoef je er echter zeer zeker niet van te verwachten.
6/10
Bekijk trailer
