Filmrecensie: To Olivia (2021) Geregisseerd door John Hay
Een film over rouw maken is zo'n beetje het moeilijkste wat er is. Je wilt namelijk niet te neerslachtig zijn, waardoor je alleen maar mensen af zou schrikken, maar je wil tegelijkertijd wel de kijker mee kunnen voeren in het proces en alle bijbehorende emoties. "To Olivia" zal zeker niet een film zijn die de boeken in zal gaan als de beste poging wat dit betreft, maar in zekere zin dient het ook nog altijd prima zijn doel.
Zeker geen typische biografische film
Voor een biografische film is het wellicht een wat ongebruikelijke benadering om op het rouwproces van zijn twee beroemende hoofdpersonage, schrijver Roald Dahl en actirce Patricia Neal, te concentreren.
Het is dan ook geen film waarin je de hoofdpersonen enorm goed zal leren kennen. Dit is ook gelijk een probleem met de film. Je ziet hoe de hoofdpersonen zijn, maar je leert eigenlijk niet waarom ze zo zijn, of waarom ze bepaalde keuzes maken.
Het huwelijk en de band tusen zijn twee hoofdpersonen zou in essentie een belangrijk onderdeel moeten vormen van de film, maar ik voelde het niet echt. In veel opzichten voelt het meer alsof je naar een stel huisgenoten zit te kijken, wat deels bewust zal zijn, aangezien het huwelijk echt geen sprookjeshuwelijk was, maar tegelijkertijd geeft de film je geen goed beeld van waarom deze twee wel ooit voor elkaar waren gevallen of een erg goed sterk beeld geeft van waarom ze op een gegeven moment uit elkaar begonnen te groeien.
Wat vlak, ondanks zijn onderwerp
Qua emoties en drama blijft de film, ondanks zijn zware hoofdnderwerp, wel wat vlaks houden. Of afstandelijk is misschien een beter woord. De hoofdpersonen laten nooit het achterse van hun tong zien en blijven hun gezicht strak in de plooi houden. Prima, maar verwacht dan ook niet van je kijkers dat deze wel hun waterlanders constant de vrije loop zullen laten tijdens het kijken.
Het is een film die af en toe echt wel weet te raken, maar toch nooit echt binnenkomt. En ja, voor een film als deze blijft dat absoluut een gemiste kans.
Klein, maar knap gemaakt
Maar de film is dus nog wel altijd verre van een slechte om te kijken. Om te beginnen ziet de film er prachtig uit, met goed camerawerk en over het algemeen weet de film de tijdsperiode waarin het zich afspeelt goed te vangen.
Het blijft echter een kleine film, die zich constant op dezelfde locaties lijkt af te spelen, met ook nog eens steeds dezelfde mensen. Een aantal betere subplots zouden dan ook meer dan welkom zijn geweest. De film probeert dit wel, door mondjesmaat op Dahl's schrijfwerk en Neal's acteerwerk te focussen, maar hoe dit gedaan is blijft toch wat halfslachtig voelen.
Blinkt niet uit
Het blijft zeker een oké film om te kijken, zolang je maar niet verwacht omvergeblazen te worden door enorm sterk drama en een meeslepend verhaal. Het is een verhaal en film dat voornamelijk zijn doel dient, zonder daadwerkelijk ook écht uit te blinken.
6/10
Bekijk trailer
