Filmrecensie: Where the Crawdads Sing (2022) Geregisseerd door Olivia Newman
Wat als een moord-mystery begint mondt al snel uit tot een zeer lang uitgerekt romantisch-drama. Opzichzelf niet eens zo'n probleem, maar de film slaagt er uiteindelijk maar matig in om dingen constant interessant genoeg te houden.
Niet typisch
Het is lastig om te zeggen of deze film beter geweest zou zijn als het meer een typisch zuiderlijke thriller gebleven zou zijn. Het genre wat voornamelijk erg populair was voor een tijdje in de jaren '90 en wat gelijk deze film ook iets gedateerds meegeeft.
In dat opzicht vind ik het ook helemaal niet erg dat de film uiteindelijk een andere richting kiest met zijn verhaal, ware het niet dat deze richting uiteindelijk niet heel sterk of interessant voor de film weet te werken.
Lastig om binnen één genre te plaatsen
Het probleem met zijn benadering is dat het als een film begint die 100 km/u gaat, om vervolgens af te remmen tot een slakkengangetje van 10 km/u en nooit meer te versnellen. De contrasten tussen de vele verschillende genre elementen zijn te groot en botsen dan ook voortdurend met elkaar. De romance draagt werkelijk niets bij aan zijn spanning of mysterie bijvoorbeeld en de thriller elementen zijn op hun beurt nit sterk of aanwezig genoeg om zijn drama en mysterie te versterken.
Het is niet eens dat de film teveel probeert te doen en zijn, maar meer dat het nooit een goede eenduidige keuze maakt met wat het nou eigenlijk precies zou willen zijn en wat het belangrijkste element uit zijn verhaal is.
Geen goed geschreven hoofdpersoon
De film zou daarnaast zeker beter gewerkt hebben als zijn hoofdpersoon beter geschreven was. Haar wispelturige karakter maakt haar echter wat lastig- en niet heel fijn om te volgen, maar wat erger is, is dat het personage enorm vlak geschreven is. De achtergrond die voor haar geschetst wordt is niet sterk genoeg opgebouwd en haar personage gaat niet door interessante ontwikkelingen heen. De film wil daardoor ook maar niet meeslepend worden.
Heel bot gezegd, het zal je weinig kunnen schelen hoe of waar het hoofdpersoon uiteindelijk zal eindigen. In dit soort gevallen valt de acteurs verder ook niet zoveel te verwijten, maar ligt het duidelijk meer aan de regie en met name ook het schrijfwerk.
Valt te kijken, maar uiteindelijk ook nutteloos
Niet dat de film een volledige ramp is om te kijken, maar het is met name teleurstellend hoe matig het erin slaagt om maar interessant te willen worden. In plaats daarvan voelt het enorm lang uitgerekt, zonder dat er goede ontwikkelingen in het verhaal plaatsvinden. De ontwikkelingen voegen vaak uiteindelijk maar bar weinig toe aan het verhaal of ontwikkeling van de personages, met name wanneer je er na afloop op terugkijkt.
Dat de film in dit geval nog altijd te kijken valt houdt niet in dat het ook iets enorm nutteloos heeft.
Mislukte mengelmoes
Een mengelmoes van stijlen en gernes die nooit echt goed uit de verf weet te komen. Ik kan alleen maar aannemen dat het boek waar het op gebasseerd is stukken beter weet te werken.
5/10
Bekijk trailer
