Recensie: Pam & Tommy (2022)
Eén van de meest onwaarschijnlijke ideeën voor een serie die uiteindelijk verrassend goed uit weet te pakken. Dat is toch wel echt wel één van de meest treffende samenvattingen die je deze serie zou kunnnen geven.
Laten we eerlijk zijn, wie most er niet even gniffelen toen bekend werd gemaakt dat er een serie zou komen over de sekstape van Pamela Anderson en Tommy Lee. Hoeveel zou je immers met dit concept kunnen doen en welke kanten zou je allemaal op kunnen gaan met zoiets, laat staan in een serie die verschillende aflevering laat gaat zijn. Meer dan genoeg zoals deze serie uiteindelijk ook laat zien. Gelukkig werd al snel vanaf de eerste trailer duidelijk dat dit niet alleen een enorm leuke- maar ook kwalitatief zeer hoge serie zou zijn, met onder andere ook zeer sterke acteurs.
Ik denk dat vanwege het concept het erg lastig geweest zou zijn om voor een totaal serieuze benadering gegaan te gaan, al maakt het verhaal in de serie absoluut wel duidelijk dat dit zeer zeker gekund zou hebben. Het is echter ook prettig dat de serie een meer luchtige stijl heeft, die vaak meer naar een komedie neigt. Dit past goed bij zijn personages, die uiteraard op echte mensen gebasseerd zijn, maar tegelijkertijd ook enorme karikaturen van de Hollywood-jetset zijn. Rijk, dol op aandacht en denkend dat de hele wereld om hen draait. Dit is ook het eerste beeld dat je van Pamela Anderson en Tommy Lee krijgt in deze serie, waarna het echter steeds meer en meer blootlegt dat het toch ook echt gewome mensen zijn, met ook alle menselijke emoties.
Dit is één van de krachten van "Pam & Tommy". Het legt de menselijkheid- en daarmee tegelijk ook onmenselijkheid bloot van personen. Dingen waar je ook wellicht nog nooit eerder over had nagedacht omrent het lekken van de sekstape, aangezien veel dingen uiteraard ook achter de schermen gebeuren en voor de schermen veel schijn wordt opgehouden.
Dat het verhaal groter is dan 'alleen' maar het lekken van een sekstape is dan ook zeer zeker waar. Het laat enorm goed zien wat de directe en indirecte gevolgen van het voorval waren, waarbij verrassend diep en interessant op dingen in wordt gegaan. Het beeld dat je eerder van Pamela Anderson en Tommy Lee had zal na afloop van de serie waarschijnlijk dan ook bijgesteld zijn, als ook je mening over de tape zelf.
De serie geeft je gelukkig nog wel altijd de ruimte om te lachen om dingen. Het blijft natuurlijk een vrij idiote en gênante verloop van zaken, maar het schetst je daarnaast ook de achtergronden waardoor je dingen ook door een andere bril begint te zien en zijn drama ook goed weet te werken.
Dit wordt langzaamaan en zeer subtiel door de serie opgebouwd. Dit verloop laat ook goed zien waarom dit idee uiteindelijk tot een 8-delige serie werd uitgewerkt, in plaats van bijvoorbeeld een film van rond de 2 uur. Het geeft de serie niet alleen meer dan voldoende ruimte om alle achtergronden en verschillende kanten te belichten, maar laat je ook constant verschillende emoties voelen en gedachtes hebben. Zo zal je het eerst nog leuk en de verdiende loon vinden dat de sekstape wordt gelekt door de gekrente Rand Gauthier, gespeeld door Seth Rogen. Later gedurende de serie begin je je echt wel te beseffen dat het allemaal niet zo leuk en onschuldig is als het eerst leek en beginnen de personages die eerst nog onsympathiek leken steeds sympathieker te worden en vice versa. Erg knap bedacht en uitermate sterk uitgevoerd door de serie.
Het heeft op het eerste oog geen hele logische cast, met Seth Rogen in een meer serieuze- en mede daardoor ook bijna onherkenbare rol en Lily James als het blonde sekssymbool Pamela Anderson en Sebastian Stan als de luidruchtige en roekeloze drummer Tommy Lee. Al vrij snel wordt echter duidelijk dat iedereen perfect gecast was in zijn of haar rol. De drie zijn werkelijk de dragende kracht van de serie en spelen ieder op hun eigen wijze vaak de hoofdrol in één of meerdere afleveringen van de serie, aangezien alle verschillende kanten goed worden bellicht, waarin de personages ook goed en zeer menselijk worden uitgevoerd.
Het is dan ook meer een serie die beter om te kijken is door deze te bingen. De verschillende afleveringen vormen één groot verhaal namelijk, wat net allemaal iets minder zou werken wanneer je wekelijks op een nieuwe aflevering zou moeten wachten. Dit is echter wel de manier waarop de serie oorspronkelijk werd uitgebracht op het streamingplatform Disney+, nadat eerder wel de eerste drie afleveringen op één en dezelfde dag online waren gezet.
De film weet kwalitatief ook goed te werken doordat het er enorm goed uitziet. Ondanks dat veel van de afleveringen door verschillende regisseurs zijn gemaakt is de stijl van de serie wel vrij universeel en is iedere aflevering goed geregisseerd, met knap camerawerk en een passende soundtrack. Het blijft uiteraard ook een serie die zich in het midden van jaren '90 afspeelt en het weet deze sfeer vrij goed te vangen, zonder te overdrijven door hier constant de nadruk op te willen leggen. De periode dat internet nog lang niet in alle huishoudens aanwezig was en nog in de kinderschoenen stond en mobiele telefoons nog niet een ding waren. De serie weet dit vaak ook interessant in het verhaal te verwerken, aangezien de opkomt van het internet ook bij had gedragen aan het verspreiden van de tape, toen de wereld hier ook nog niet echt regels voor kende.
8/10
