Filmrecensie: Beauty (2022) Geregisseerd door Andrew Dosunmu
Nee, ik begrijp sommige films ook niet echt. Bij "Beauty" heb je het gevoel dat het een film is die je van alles wil vertellen. maar tegelijk totaal niets doet. Het rare is dat het zelfs een bewuste keuze lijkt om je zo weinig mogelijk te laten zien en vertellen, waarbij ook geen goede onderliggende thema's of diepere boodschappen aanwezig zijn in de film.
Enorm nutteloos
Het komt er dan ook op neer dat "Beauty" als een enorme nutteloze film voelt.
En een film hoeft echt niet enorm betekenisvol te zijn met zijn verhaal, maar kan ook simpelweg gewoon vermakelijk, meeslepend, inspirerend of bijvoorbeeld indrukwekkend zijn om alsnog als goed en zinvol te kunnen worden gezien. In dit geval weet ik überhaupt niet eens waar de film precies voor probeerde te gaan. Het is in ieder geval geen van de eerder genoemde dingen. Of misschien beter gezegd; het is een heel klein beetje van alles en daardoor juist ook helemaal niets.
Hoofreden waardoor dan ook het gevoel blijft hangen dat je zojuist een enorm nutteloze film hebt gekeken, is omdat het je werkelijk op geen enkele manier raakt met zijn verhaal, personages, of bijvoorbeeld sterk uitgevoerde scènes. Het blijft enorm nietzeggend en oppervlakkig allemaal, van begin tot eind.
Raar in elkaar gezet
De film voelt ook absoluut raar met hoe het is opgebouwd. De film is uiteindelijk minder dan 90 minuten kort, wanneer je de aftiteling niet meerekent. Het voelt hierbij ook absoluut alsof er minimaal een minuut of 30 mist.
Je wordt namelijk ook wel erg midden in dingen gegooid aan het begin van de film, zonder een goede opbouw of introductie. De film geeft je geen enkele achtergrond en verwacht dat je simpelweg maar meegaat met het verhaal en met zijn hoofdpersoon mee zal gaan voelen, ondanks dat je vrijwel helemaal niets van haar weet.
Wat hier erger aan is, is dat de film je ook op geen enkele manier laat zien waarom de hoofdpesoon nou zo getalenteerd zou zijn. Het is daarom ook lastig om haar te willen zien slagen en haar dromen en keuzes te begrijpen. De film maakt dit bewust enorm moeilijk voor zichzelf door nooit aan de kijker te laten horen hoe de hoofdpersoon klinkt wanneer ze zingt. Ja, je leest het goed. Dit is een film over een zangeres, over de start en groei van haar carrière, die je nooit zal horen zingen in deze film.
Moeilijk om achter de hoofdpersoon te raken
Niet eens zozeer een artistieke keuze, maar wellicht meer één die uit noodzaak was geboren. De film is namelijk een ongeautoriseerd autobiografische film over Whitney Houston, die niet haar naam, maar dus ook niet haar muziek gebruikt. Een verklaring voor het feit waarom je de hoofdpersoon nooit hoort zingen in de film, maar verder geen excuus. Het was namelijk een vreselijk domme en rare keuze, die totaal niet uitpakt voor de film. Hoe moet je in vredesnaam achter een persoon gaan staan en in haar geloven, wanneer je nooit hoort waar haar talent ligt.
Maar los daarvan blijft het ook waar dat de film verder veel te weinig over zijn hoofdpersoon weet te vertelen. Het voelt absoluut niet alsof je haar ooit leert kennen en de film weet ook geen interessante te worden met zijn verhaal. Zo is het geen film over tal van tegenslagen en de moeilijke weg naar de top. Het is zelfs enigzins verbazingwekkend hoe alles maar op het juiste moment op het pad van zijn hoofdpersoon lijkt te komen, al doet de film alsnog wel erg zijn best om het af en toe wel lijken alsof het allemaal niet zo rooskleurig zou zijn, zonder zijn hoofdpersoon daadwerkelijk ooit iets ergs te laten overkomen.
Lijkt niet af
In veel opzichten voelt de film absoluut niet af. Het ziet er misschien wel prima en enorm gepolijst uit, maar achter beelden gaat er verder enorm weinig schuil.
Eigenlijk gaat het verhaal nergens heen, wat tenminste wel heel erg zo voelt omdat het geen goed begin of duidelijk einde heeft. Het begint maar gewoon op een bepaald punt in de hoofdpersoon haar leven en het eindigt vervolgens ook maar gewoon, terwijl er eigenlijk helemaal niets wordt afgerond. Wat precies de boodschap of conclusie van deze film zou moeten zijn blijft dan ook geheel onduidelijk.
Een matige film
Enorm oppervlakkig, zonder goede richting. De fraaie plaatjes kunnen niet verhullen dat "Beauty" een hele lege film is, waar ook de acteurs, op Giancarlo Esposito na, ook maar weinig mee aankunnen. Zeer matig als biografische film- maar ook gewoon als film in het algemeen.
4/10
Bekijk trailer
