Filmrecensie: Fall (2022) Geregisseerd door Scott Mann


Deze film bereikt niet alleen grote hoogtes, maar ook diepen dalen. Het maakt "Fall" een enorm wisselvallige film die aan de ene kant nog wel altijd het kijken waard is, maar ook zeer zeker geen hele goede film is.

Behoorlijk rechtlijnig

Voor het grootste gedeelte is de film absoluut zo rechtlijnig zoals zijn concept al doet vermoeden. Dit houft ook in dat het vrij voorspeelbaar is, maar om dit tegen te werken voelt de film de behoefte om af en toe wat verrassende wendingen in het verhaal te gooien.

Wendingen die vaak echter totaal niet op hun plaats lijken, of zo enorm vergezocht zijn dat ze de geloofwaardigheid van de film niet ten goede komen. Ik moet zelfs toegeven dat de twist tegen het einde van de film zo stompzinnig was, dat ik niet anders kon dan een vol punt van de beoordeling af te trekken. Het verpest niet alles, maar het is meer een verrassing om te willen verrassen. Niet om de film of zijn verhaal naar een hoger plan te tillen. Het tegendeel is dan ook absoluut het geval.

Houdt dingen redelijk interessant

Het is natuurlijk ook wel wat lastig om continue maar interessant en verrassend te kunnen zijn met een concept als deze. Het grootste gedeelte van de film speelt zich bovenin een verlaten radiotoren af, met slechts twee personages.

In dat opzicht doet de film het ook niet eens zo slecht. Het weet dingen vrij goed gaande te houden, al zijn de trucjes die het daarvoor gebruikt nou niet bepaald bevordelijk voor het realisme. Ergens jammer, aangezien het concept zelf garant staat voor genoeg spanning, op een duizelingwekkende hoogte.

Als kijker ben je de hoofdpersonages vaak al twee stappen voor

Probleem met het verhaal is een beetje dat de personages wel erg traag lijken met het maken van keuzes. Als kijker heb je al gauw twee of drie plannen in je hoofd hoe de personages uiteindelijk uit hun penibele situatie zouden kunnen komen, maar de personages in de film zelf doen hier uren over.

Het is ook nooit zo dat ze even lekker doorzetten. Wanneer één plan mislukt gaan ze niet gelijk door met de volgende, maar krijgen we eerst weer wat scènes met gesprekken en andere soort drama. Vanuit het perspectief van de film-makers is het volkomen logisch om dingen zo aan te pakken. De film zou immers anders ook maar zo'n 45 minuten kort geweest zijn waarschijnlijk. Het is alleen wel iets wat je behoorlijk uit de film kan halen af en toe en dan ook behoorlijk ten koste gaat van zijn realisme.

Zeker niet zonder zijn kwaliteiten

Maar de film is ook zeker niet zonder zijn goede kwaliteiten. Zo blijft het technisch echt wel een goed gemaakte film, waarbij veel van de scènes echt op hoogte geschoten lijken te zijn. Ik zou deze film dan ook niet aan willen bevelen aan mensen met hoogtevrees. Maar zelfs wanneer je geen hoogtevrees hebt weet de film vaak duizelingwekkende te zijn met zijn grote hoogtes en goede actie. 

Het is een film die zijn tempo wel redelijk hoog weet te houden, ook al is de opvulling waarmee het dingen gaande probeert te houden niet altijd even sterk. Het is uiteindelijk ook geen enorm meeslepende film, ondanks zijn spanning. De film verloopt hiet toch net even iets te voorspelbaar voor, los van zijn krankzinnige twist.

Geen hele goede film

De film blijft nog altijd prima om te kijken, maar zijn voorspelbaarheid en minder gelukkige keuzes zorrgen er wel voor dat het geen hele goede film is

5/10


Bekijk trailer