Filmrecensie: Joyride (2022) Geregisseerd door Emer Reynolds
Ach ja, uiteindelijk zijn vrijwel alle films vrij nutteloos en onzinnig natuurlijk. Deze film is daar echt zijn uitzondering op. Verschil met de meeste andere films is echter wel dat de meeste films niet daadwerkelijk aanvoelen als nutteloos en onzinnig tijdens het kijken.
Makkelijk te vergeten
Het is een film die je erg snel en gemakkelijk zal vergeten, nadat je deze gezien hebt. Het doet niets bijzonders. Niets dat enorm blijft hangen na afloop of je zal ontroeren tijdens het kijken. Aan de andere kant doet het ook niets wat enorm slecht of vervelend is. Het is gewoon een film die bestaan, zullen we maar zeggen. En één die je ook nog altijd prima zou kunnen gaan kijken. Of dat echter ook enorm aan te bevelen valt blijft een ander verhaal.Simpele opzet
Ik weet niet echt goed of dit een film is die beter had kunnen werken met een aantal wijzigen. Het is namelijk een film die het moet hebben van zijn kleinschaligheid en simplistische benadering. Er valt dan ook weinig aan bij de schaven.
Zijn kleinschaligheid zorgt er in zekere zin ook alsnog wel voor dat de film leuk en onschuldig geneog is om te kijken, maar het draagt er zeker niet aan bij dat de film zich ooit tot iets kan ontwikkelen wat tot de verbeelding spreekt of een impact weet te maken qua drama en bijbehorende emoties.Een mismatch
Grootste probleem met het hele verhaal van de film blijft dat de twee hoofdpersonages niet alleen in de film zelf een onwaarschijnlijk duo vormen en een mismatch zijn, maar dat dit daadwerkelijk ook zo aan blijft voelen tijdens het kijken.
Hoe de twee bij elkaar worden gezet is al niet enorm geloofwaardig en het is ook niet zo alsof ze nou zo enorm sterk naar elkaar toegroeien tijdens de film, terwijl die uiteraard wel degelijk de film zijn intentie was. Het komt ook gedeeltelijk doordat het verhaal in het algemeen niet interessant genoeg weet te zijn, waardoor alle ontwikkelingen ook maar matig weten te boeien.
En ik zeg ontwikkelingen, maar eigenlijk zijn er niet eens bar veel ontwikkelingen die plaatsvinden in deze film. Het is vrij rechtlijning, wat opnieuw komt door zijn minimalistische opzet. Subtiliteit kan prima werken voor dit soort films, wanneer op zijn de minst de pesonage in orde zijn. In deze film zijn de personages echter net als het verhaal: vrij vlak.
Colman maakt dingen wat dragelijker
Natuurlijk weet Oscar winnaar Olivia Colman er vaak nog wel iets van te maken, maar uiteindelijk is ook zij voornamelijk afhankelijk van het script en de tegenspelers die tegenover haar worden gezet.
Ik begrijp aan de ene kant prima waarom een acteur 'ja' zou zeggen tegen een kleine en simpele film als deze, aangezien je er als acteur alsnog veel in zou kunnen stoppen en de camera veel op je gericht zal zijn, maar aan de andere kant vraag ik me ook af wat het precies was waardoor Colman haar akkoord aan deze specifieke film had gegeven.
Vrij nutteloos
Uiteindelijk een vrij nutteloze en zeer makkelijk te vergeten film om te kijken. Er ontbeekt een duidelijke boodschap, goed drama of sterke personages, die zich ook constant blijven ontwikkelen op een intrigerende manier, om de film te kunnen dragen. Het is niet het ergste wat je ooit zal gaan zien, maar dat is niet een enorm compliment om aan een film te kunnen geven natuurlijk.
5/10
Bekijk trailer
