Filmrecensie: Love in the Limelight (2022) Geregisseerd door Ron Oliver
Het is wat jammer om te zien dat wanneer een film als deze eindelijk eens een keer iets origineels probeert te doen, het er alsnog niet in weet te slagen om echt een goede te zijn.
Niet geweldig voor de liefhebbers van het genre
Aan de ene kant kan ik echt nog wel positief over deze film zijn, maar wanneer je alles bij elkaar op begint te tellen kan toch echt niet worden gezegd dat het een hele goede is.
Ik denk dat de liefhebbers van het genre en dan Hallmark Channel films in het bijzonder, wat teleurgesteld met deze film zullen zijn. Het is namelijk niet één die enorm goed op zijn romance weet te concentreren en liever juist afleiding hiervan zoekt. Aan de ene kant werkt dit echt wel prettig en verfrissend, maar het voelt ook te vaak alsof de film nooit echt ergens heengaat met dingen.
Geen typische romance
Uiteindelijk is zijn romance zelfs één van de slechtste dingen aan de film. Niet eens omdat het zo matig of enorm anders dan normaal in elkaar zit, maar meer omdat het haast af lijkt te leiden van het grotere verhaal.
Er zijn constant andere dingen gaande in het leven van zijn hoofdpersonen en om eerlijk te zijn komen ze ook niet als de meest stabiele personen over. Ik ben geen psycholoog, maar ik zou haast gaan zeggen dat het beter is om eerst je eigen problemen op te lossen dan om een relatie met elkaar aan te gaan, zoals de hoofdpersonen in deze film wel willen doen.
Het voelt dan ook haast alsof deze film stukken beter geweest zou zijn als het meer een drama geweest zou zijn, zonder al zijn zoetsappigheden, veilige keuzes en andere dingen waar de Hallmark Channel films om bekend staan.
Weet een goede eerste helft niet voort te zetten
Eigenlijk vond ik de film ook wel oprecht erg goed en leuk om te kijken gedurende de eerste helft. Wanneer de film echter begint om er steeds meer en meer dingen bij te halen begint het al gauw oninteressant te worden, terwijl hier uiteraard het tegenovergestelde de bedoeling van was.
Zijn concept laat verder ook al veel te wensen over qua geloofwaardigheid, maar hoe meer de film erbij haalt, hoe ongeloofwaardiger het als geheel weet te worden. Ik weet niet of ik de film per se leuker of beter gevonden zou hebben wanneer het meer een typische rechtlijnige genrefilm geweest zou zjn, maar ik ben wel geneigd om te zeggen van 'ja'.
Simpele romance
Op papier is het ook iets waar de vonken vanaf zouden moeten spatten wat zijn romantiek betreft. De twee hoofdpersonen worden namelijk gespeeld door Alexa PenaVega en Carlos PenaVeg die, zoals hun namen al doen vermoeden, in het echt ook met elkaar getrouwd zijn. Doordat het verhaal echter niet goed op de romance weet te concentreren is het ook niet echt iets wat enorm sterk voor de film werkt.
Ze hebben wel een goede chemie samen, in de zin van dat ze goed samen weten te spelen en duidelijk comfortabel met elkaar zijn. Het is ook een beetje het lot van dit soort films dat het nooit echt toestaat om goed los te gaan met de roamntiek. Een kusje hier, een knuffel daar, maar meer dan verder oppervlakkig gezwijmel hoef je verder nooit te verwachten. Wat dat betreft valt er voor beide acteurs ook niet heel veel te doen in deze film. Al helemaal niet met elkaar.
Verliest zijn doel te veel uit het oog
Het is leuk dat de film ietwat anders probeert te zijn en voor een gedeelte lukt dat ook aardig, maar uiteindeljk raken al deze goede bedoeling aardig in de weg van de film zijn kwaliteit. Het verliest zijn doel dan ook vrij snel uit het oog en begint van alles en nog wat te worden, zonder ergens mee uit te blinken.
5/10
Bekijk trailer
