Filmrecensie: Mack & Rita (2022) Geregisseerd door Katie Aselton
Wanneer een komedie niet leuk om te kijken is, is dat al vrij problematisch, maar wanneer je het ook nog eens vervelend is om te zien weet je dat je echt een groot probleem hebt.
Hysterische kolder
Wat een ongelooflijk hysterische kolder. Het lukt me echt niet om me milder uit te kunnen drukken over deze film.
Dat een komedie domme en ovedreven dingen doet is natuurlijk niet ongebruikelijk. Net als dat het een feit is dat het nou niet bepaald bekend staat als het meest realistische genre. Dat is ook werkelijk allemaal prima, zolang het maar lukt om alle overdrevenheid om te zetten in vermaak. Dat is echter iets waar deze film op vrijwel geen enkel moment weet te slagen. Het weet voornamelijk alleen maar irritatie op te wekken met zjn simplistische verhaal, de benadering ervan en zijn personages, die maar niet leuk willen worden.
Weet niets met zijn concept te doen
De film heeft natuurlijk ook een vrij bekend concept. Films waarin iemand plotseling in het lichaam van een ander, of oudere/jongere versie van zichzelf wakker wordt worden al decennia lang continue herkauwt, zonder hier echt iets nieuws mee te doen.
Ik zou ook absoluut niet willen zeggen dat deze film iets nieuws probeert te doen, maar dat heeft voornamelijk te maken met het feit dat het eigenlijk überhaupt niets weet te doen met zijn concept.
Laat zijn simpele opzet totaal ontsporen
Ik kan niet eens zeggen wat precies het doel was van het verhaal of wat uiteindelijk zijn boodschap zou moeten zijn. Dit omdat het allemaal enorm rommelig aandoet en meer lijkt te focussen op zijn gekke fratsen en niet zozeer op het verhaal.
Er zijn eigenlijk constant verschillende dingen gaande en ergens denk ik dat het verhaal zelf ook niet zozeer het probleem was. Deze is standaard, maar had op papier wel degelijk nog altijd genoeg om het lijf. Hoe het in de film uiteindelijk uitpakt is echter zeer matig te noemen. Het laat dingen totaal willekeurig gebeuren zonder goede opbouw en niets weet ooit interessant te zijn. Het is in zekere zin absoluut fascinerend hoe "Mack & Rita" erin slaagt om zijn vrij simpele opzet compleet te laten ontsporen.
'And the Razzie goes to...'
En nee, zoals gezegd hoeft een komedie echt niet over te stromen van realisme. Het moet echter tot op zekere hoogte- en binnen de context van de film zelf nog wel enig realisme in zich hebben om leuk en meeslepend genoeg te kunnen worden.
Probleem met het concept in dit geval is echter dat ten eerste Elizabeth Lail en Diane Keaton totaal verschillende personages lijken te spelen. Ze lijken niet enorm op elkaar, maar ook qua karakter en acteerstijl zijn ze behoorlijk verschillend. Het concept weet hierdoor niet heel overtuigend te werken, maar het is ook absoluut vreemd dat wanneer het personage in het oudere lichaam zit, ze zich opeens 10x meer kinderachtig gaat gedragen. Heel veel verder dan 'oh, ik heb een oud lichaam, dus sporten is opeens lastig' gaat de film ook niet, qua creativiteit met zijn concept en de humor.
Het is het type komedie dat denkt dat het leuk en grappig is om zijn hoofdpersoon op een neer te laten springen en gekke geluiden te laten maken, als een vervelende Adam Sandler film. Het is dan ook vrij vreemd om een actrice als Diane Keaton in een rol als deze te zien en ze speelt het ook vrij verschrikkelijk. Zeker niet iets wat je zou verwachten van een actrice als Keaton, maar ik denk dat we hiermee de nieuwe Razzie winnaar al gevonden hebben.
Vervelende kijkervaring
Gewoon niet leuk. Niet grappig, niet originaal, niet interessant genoeg. Nee, "Mack & Rita" is eigenlijk niet meer dan een vrij vervelende kijkervaring. Absoluut één van de slechtste komedies die ik in tijden heb gezien.3/10
Bekijk trailer
