Filmrecensie: Prey (2022) Geregisseerd door Dan Trachtenberg
Wanneer het op science-fiction vermaak aankomt, worden dingen echt niet veel beter dan "Prey". We hebben er lang op moeten wachten, maar dit is wel echt de "Predator" film waar we sinds het origineel uit 1987 op hebben zitten te wachten.
Terug naar eenvoud
Eigenlijk is het heel simpel. Daar waar alle andere "Predator" vervolgfilms en spin-offs voornamelijk bezig waren met meer willen doen en groter en moderner willen zijn, keert "Prey" terug naar wat de eerste "Predator" film zo grandioos maakte. Zijn eenvoud.
Deze film pretendeert echt niet meer te zijn dan één waarin een groep op wordt gejaagd door een jager die niet van deze Aarde is. Het klinkt misschien nog niet eens zo aanlokkelijk, maar waar dit concept voor zorgt is dat de film gevuld is met heerlijke actie. Veel vechtscènes, bloederige momenten en tal van achtervolgingen, wat allemaal ook veel spanning met zich mee weet te brengen. Als vervolg/prequel op "Predator" is het erg geslaagd, maar ook absoluut als een film op zichzelf.
Herkenbaar en vernieuwd tegelijk
De film weet knap herkenbaar te zijn voor mensen bekend zijn met- en liefhebber zijn van de eerste "Predator" film, maar weet tegelijkertijd ook zeer geslaagd een eigen draai aan dingen te geven. Want ondanks dat het dezelfde patronen uit de eerste film volgt, weet het door een andere tijdsperiode en locatie toch enorm anders aan te voelen.
Het werkt ook zeer goed uiteindelijk. Dat de Predator ditmaal bestreden wordt met voornamelijk pijl en boog, hakbijlen en speren geeft de film en zijn actie een hele andere dynamiek. Eén die ervoor zorgt dat de Predator meer zichtbaar is in deze film en zichzelf in hand-tot-hand gevechten terugvindt. Dit brengt niet alleen veel spektakel, maar ook nog eens veel extra spanning met zich mee, zonder constant in herhaling te vallen.
Weet goed los te komen
En dat allemaal terwijl de film eerst echt nog wel wat moeite leek te hebben met het op gang willen komen. Maar net als het origineel komt het halverwege écht los. En wanneer het los is, gaat het daadwerkelijk ook echt los. Het is lang geleden dat ik zoveel plezier heb kunnen hebben van een film, die zo enorm simpel is qua opzet.
Ik blijf er echter niet helemaal blind voor dat de opbouw gedurende de eerste helft wel wat steekjes laat vallen. Net iets te langdradig soms, net niet interessant genoeg en het is ook niet zo alsof alle special effects er zo denderend uit weten te zien.
Toch is dit alles vrijwel helemaal vergeven, aangezien de film alsnog enorm veel weet te brengen wanneer het echt losgaat met zijn actie en bijbehorend spektakel.
Ziet er beter uit dan ooit
Ik kan ook wel stellen dat de Predator er nog nooit zo goed uit gezien heeft. En dat is maar goed ook, want zoals gezegd is hij vrij veel in beeld in de film. Het kostuum, de protheses, het masker. Het is allemaal van een geweldig niveau en het ademt echt Predator, waarbij hij (of zij?) er tegelijkertijd wel weer net even iets anders uitziet dan in de eerdere films het gevalwas. Kleine subtiele dingen echter, die er niet op gericht zijn om meer indruk te maken, maar wel om net even iets anders te zijn.
Hetzelfde geldt voor zijn wapenarsenaal, die een aantal dingen bevat die we nog niet eerder in een Predator film hebben gezien. Het zijn dit soort zaken die de film gevarieerd en ook anders genoeg maakt dan de eerdere Predator films.
Een meer dan waardig vervolg
Een film die laat zijn dat wanneer je eenvoud goed uitvoert, dit uitermate effectief kan zijn. Een enorm vermakelijke film, vol spektakel, een effectieve sfeer en genoeg originele eigen nieuwe dingen om dit een meer dan waardig vervolg op "Predator" te kunnen noemen. Om het nogmaals te herhalen: Vermaak wordt echt niet veel beter dan dit.
9/10
Bekijk trailer
