Recensie: Speravo de morì prima (2021)
Nee, dit is geen documentaire over het de leven/carrière van Italiaans oud-voetballer Francesco Totti. Het is een volledig gedramatiseerde serie, compleet met acteurs, die zich voornamelijk concentreerd op de laatste actieve jaren van Totti als prof-voetballer.
Ook ik moest eerst wel een beetje wennen aan dit idee. Een zevendelige serie over een voetballer die slechts een aantal jaren geleden gestopt was met voetballen? Wat is er dan zo bijzonder aan het leven en carrière van Francesco Totti geweest om hier een gehele serie aan te wijden. Het antwoord is: niet eens zo gek veel. Dit maakt het alleen niet gelijk ook een slechte of oninteressante serie. De serie weet zelfs heel aardig te werken, doordat het niet alleen maar droge stof en drama is. De serie heeft een prettige luchtige stijl, wat het enorm plezierig maakt om te kijken, al zorgt dit er gelijk ook voor dat het wel erg oppervlakkig blijft.
Na het zien van de serie zal je meer te weten komen over de jeugd van Totti, zijn carrièr een zijn gezin, maar gek genoeg kom je verder wel vrij weinig te weten over het hoofdpersoon zelf. Hij heeft een enorm gesloten karakter, is vaak meer verlegen dan nodig en lijkt nooit uit te spreken wat in zijn hoofd speelt. Vaak zie je hem ook maar wat staren en is het aan de kijker zelf om maar te bedenken wat er door zijn hoofd spookt en wat hij écht zou denken en voelen. Nooit zal je hem met de vuist op tafel zien slaan, of een andere uitbarsting hebben. Een blije Totti ziet er in de serie bijna net zo iets als een verdrietige Totti. Het is een voorname reden waarom de serie een behoorlijk oppervlakkige belevenis blijft, naast het feit dat er verder eigenlijk ook geen echte drama in de serie zit.
Je zal waarschijnlijk verder dan ook weinig emoties voelen tijdens het kijken van de serie, maar je zal er in ieder geval niet verveeld mee zijn. De serie weet een heel aardig tempo vast te houden en het lijkt eerst wat vreemd dat het zich voornamelijk op de herfstdagen van Totti zijn carrière concentreert, maar gedurende de serie krijg je genoeg flashbacks te zien waarin ook de hoogtijdagen aardig worden belicht. Wel zo fijn ook voor de AS Roma fans en de uiteraard de Totti fans in het bijzonder, voor wie deze serie uiteindelijk ook het meest aansprekend zal zijn.
Toch speelt voetbal niet een enorm grote rollen. Tenminste niet in de zin van dat je Totti vaak met de bal aan de voet ziet in de serie en hem op het veld ziet staan. Het draait uiteindelijk meer om de emoties rond het spel, clubliefde en het accepteren van het lot. Zaken die allemaal niet bijster sterk worden belicht in de serie, maar het is allemaal net genoeg om dingen gaande te houden en je aandacht vast te houden.
Grootste probleem met de serie blijft echter Pietro Castellitto als Francesco Totti. Hij lijkt niet enorm veel op de persoon die hij speelt, maar wat jammerlijker is, is dat hij de juiste uitstraling mist. Voor iemand die 'Il Capitano' speelt mist hij echt een natuurlijk overwicht. Het voelt gewoon zeer onwaarschijnlijk dat dit een man is die personen werkelijk verafgoden in Rome en die een leider op en buiten het veld is. In de serie komt hij meer over als iemand die je met gemak om zou kunnen duwen, of die je met 2 à 3 woorden op zijn plek zou kunnen zetten.
Het is ook wat lullig om zo te zeggen, maar in de serie komt hij ook echt wat onbenullig over. Kijk, ik weet natuurlijk niet hoe Francesco Totti echt als persoon is, maar zoals ik hem in mijn hoofd heb is het in ieder geval wel iemand die goed voor zichzelf kan denken en zich ook wel degelijk uit durft te spreken, met meer dan twee zinnen achter elkaar. Hoe hij hoe dan ook in de serie wordt neergezet is niet altijd heel plezierig om als kijker naar te kijken. Je zou hem vaker een schop onder de kont willen geven dan dat je met hem mee kunt leven.
En dat is allemaal wat vreemd, aangezien de rest van de serie wel uitstekend is gecast. Vooral Gianmarco Tognazzi als coach Luciano Spalletti is geweldig. Ik geeft toe dat ik ook even op moest zoeken of hij niet door de echte Spalletti gespeeld werd. Ook Gabriel Montesi lijkt vrij goed op mede-voetballer Antonio Cassano en Marco Rossetti is leuk als Daniele De Rossi, al hadden ze wel even wat meer tijd aan zijn nepbaard mogen besteden.
7/10
