Filmrecensie: After Ever Happy (2022) Geregisseerd door Castille Landon
Ah, mijn favoriete filmreeks is terug. De reeks waarin we twee mensen het slechtste in elkaar naar boven zien halen, terwijl het tegelijk alsnog verwacht dat we voor deze romance gaan juichen en ons wil doen laten hopen dat deze twee tortelduifjes uiteindelijk definitief samen zullen gaan komen. Klinkt dat niet enorm aantrekkelijk en leuk om te kijken allemaal?
Niet heel anders dan de andere films
Is er echt een reden om deze film te kijken wanneer je ook al één of meerdere van de 'After' films gezien zou hebben? Gek genoeg niet. Want ondanks dat het uiteraard wel degelijk een continuering van het verhaal is, is het voornamelijk toch echt veel van hetzelfde.
Je hoeft ook echt niet te verwachten dat er definitieve conclusies getrokken kunnen worden na het zien van deze film, wat zijn verhaal en personages betreft. Alles blijft nog altijd net zo open en onzeker als voorheen. Dingen worden totaal niet afgerond, maar het bouwt aan de andere kant ook veel te weinig op om überhaupt af te kunnen ronden.
Weinig smaken
Of je ziet de twee hoofdpersonen elkaar afstoten in deze film, of je ziet ze weer naar elkaar toetrekken. Meer smaken heeft het echt niet te beiden. En dit is dus ook iets wat meerdere keren herhaal wordt gedurende de film. Ik ben geen relatie expert, maar dit lijkt mij toch iets wat verre van gezond is en iets wat vrijwel nooit een hele stabiele relatie op zal gaan leveren.
Toch behandeld de film het als iets waar we enorm bij zouden moeten gaan zwijmelen. Het zou lief moeten zijn hoe de hoofdpersonen niet zonder elkaar moeten leven, maar eigenlijk ook niet met elkaar. Ruzies en misverstanden zijn schering en inslag. Het verhaal weet je continu te weinig te bieden waardoor je als kijker in zou gaan zien dat deze hoofdpersonen goed bij elkaar passen zouden passen, laat staan elkaar gelukkig zouden kunnen gaan maken. Niet iedere romance hoeft dat ook op te leveren, maar het is geheel onduidelijk wat de film(s) anders zouden willen uitdragen.
Weet weinig met je te doen
Niet dat het enorm irriteert allemaal. Was dat maar het geval. Dat zou namelijk inhouden dat de film tenminste nog iets van emoties en gevoel teweeg zou brengen bij je.
Het kijken van deze film weet echter niets met je te doen. Het is enorm nietszeggend allemaal, omdat uiteindelijk vrijwel niets ook daadwerkelijk ergens toe leidt en de opbouw vaak enorm rommelig, of zelfs totaal niet aanwezig is. Van goed meeslepend drama is dan ook vrijwel geen enkele sprake en de film denkt daanaast ook wel erg gemakkelijk over zijn verhaal.
Het verhaal draait voor 90% om zijn weinig interessante of romantische romance, terwijl er in de rest van het verhaal vrijwel niets gaande is. Niets om de film wat meer variatie mee te geven en niets om af en toe wat meer vermaak of diepgang te creëren. De rest van de personages in deze film lopen er dan ook maar wat bij, zonder verder ook echt iets voor de film te doen.
Weet weinig goed te doen
Een enorm nutteloze film om te kijken, zonder een goed verhaal, emoties, leuke romance of interessante hoofdpersonen. Ik weet dat er markt voor deze films is. Anders zouden er inmiddels ook al niet vier films van bestaan. Maar het is lastig om te zien wat de films zo aantrekkelijk maakt voor een bepaalde doelgroep, wanneer het zo weinig goed weet te doen.4/10
Bekijk trailer
