Filmrecensie: Confess, Fletch (2022) Geregisseerd door Greg Mottola
In deze tijd waarin we overspoeld worden door 'whodunnits' is dit toch echt niet één van de betere, maar heeft het nog altijd genoeg in zich om als een geslaagde genrefilm gezien te kunnen worden.
Wat lastig als je het personage nog niet kent
Een probleem met de film is toch wel een beetje dat het een nieuwe 'Fletch' film is, maar we eigenlijk maar matig opniuw voorgesteld worden aan het personage. Het voelt in meerdere opzichten alsof deze film onderdeel is van een groter geheel en dit verhaal zich ergens in het midden van dit alles afspeelt. Dingen worden niet echt enorm goed opgebouwd of aan je uitgelegd, zoals Fletch zijn achtergrond en persoonlijkheid. Het personage komt hierdoor niet enorm sterk uit de verf, net als veel van de andere personages die overduidelijk vaker een grote rol spelen in een 'Fletch' verhaal.
Het zou dan ook absoluut prettiger geweest zijn als dit een origin-verhaal geweest zou zijn, al zullen de mensen die het personage Fletch al wel goed kennen hier uiteraard minder problemen mee gaan hebben.
Niet sterk binnen zijn genre
Dit zou verder allemaal ook niet zo'n enorm groot probleem zijn geweest, als de rest van de film een betere focus had gehad. Het is wat warrig in hoe het dingen laat ontwikkelen en het lukt vrijwel geheel niet om ooit goede spanning of mysterie op te kunnen bouwen. Twee zaken die toch wel vrij essentieel zijn altijd voor een genrefilm als deze.
Als moord-mysterie is de film dan ook niet bijster sterk om te kijken, maar dat houdt verder niet in dat de film niet te kijken valt. Het blijft gelukkig genoeg bieden waardoor "Confess, Fletch" alsnog een film weet te zijn die vaak prima vermaakt.
Een komedie zonder volledig een komedie te willen zijn
Het is wel een film die ergens wat vast lijkt te zitten tussen het zijn van een vermakelijke film en een film die meer een 'domme' komedie is. Het verhaal, personages en de grappen lijken allemaal meer geschikt voor een komedie, terwijl de film echter wel een ietwat serieuze benadering kiest qua stijl. Dit botst dan ook wat, al houdt dit verder niet in dat het niet vermakelijk blijft.
De benadering geeft de film iets simplistisch en tegelijk ook een bepaalde onschuld waardoor het uiteindelijk met een hoop weg weet te komen. Het is dan ook oké dat niet alles aan het verhaal enorm logisch is en dat veel van de personages meer uit een ouderwetste slapstick weggelopen lijken te zijn. Het draagt allemaal niet bij aan het realisme of de spanning van het verhaal en het maakt "Confess, Fletch" ook niet de meest meeslepende genrefilm die je zou kunnen zijn, maar dat het wel bijdraagt aan het vermaak is natuurlijk ook veel waard.
Hamm is Fletch
Het is ook zeker leuk om John Hamm in een rol als deze te zien. Hij lijkt het personage ook wel goed te vangen in zijn benadering ervan, al wordt hij dus duidelijk verder niet geholpen door het verhaal. Het is dan ook zeer twijfelachtig of we meer van Hamm als Irwin M. 'Fletch' Fletcher zullen gaan zien in de toekomst. Iets wat enerzijds jammer zal zijn, maar waar ik anderzijds ook niet enorm rouwig om ga zijn. In dit huidige film klimaat zijn er genoeg alternatieven voor een film als deze, die toch ook net even iets beter uitgevoerd zijn allemaal.
Een prima tussendoortje
Ondanks dat het echt geen hele goede film is wordt het wel geholpen door het feit dat het altijd leuk om te kijken blijft. Niet bijzonder, maar een prima tussendoortje, wanneer je in de steming zou zijn voor iets luchtigs en meer simplistisch.6/10
Bekijk trailer
