Filmrecensie: Hellraiser (2022) Geregisseerd door David Bruckner
Wat vandaag de dag nog te verwachten van horror remakes/reboots? Het is moeilijk om ergens echt enthousiast over te kunnen worden wanneer het zo vaak niet meer is dan een herhaling van zetten en dus iets is wat bar weinig nieuws toevoegt, laat staan dat het er succescol in weet te slagen om zowel de liefhebbers van de oudere film(s) als een nieuw publiek aan weet te spreken.
Dit is uiteindelijk ook iets waar deze nieuwe "Hellraiser" film slechts half in weet te slagen. Of om dingen nog verder te vereenvoudigen: het heeft een eerste helft die absoluut het kijken waard is, maar zijn tweede helft zou wat mij betreft gerust mogen worden overgeslagen.
Een aardige continuering
Er is oprecht veel om leuk en goed aan deze film te vinden. Zo kon ik absoluut waarderen hoe deze film er heel behoorlijk in weet te slagen om een goede continuering van de Hellraiser franchise te zijn.
Het is duidelijk dat voor het grootste gedeelte de film-makers de eerdere films goed hadden bestudeerd en nog belangrijker: ook begrepen wat het was waardoor de films zo enorm populair zijn geworden en geliefd zijn onder de liefhebbers van het genre. De combinatie van mystiek en horror is vrij ongeëvenaard en het is knap hoe enomre spanning en mysterie gecombineerd wordt met keiharde, zeer bloederige, body horror. Dingen die deze film ook zeer behoorlijk onder de knie heeft. Het slaagt er goed in om een zelfde soort sfeer en spanning voor de film op te bouwen, alleen weet het verhaal er nooit echt voor te zorgen dat dit ook daadwerkelijk een erg effectieve film wil worden.
Beter voor de liefhebbers van Hellraiser dan voor de nieuwe kijkers
Het valt ook vrij gemakkelijk in te schatten welke personen wel en niet deze film zullen kunnen gaan waarderen. Voor de liefhebbers van de eerdere Hellraiser films valt er absoluut genoeg te genieten, terwijl voor de mensen die net even iets minder- of zelfs helemaal niet bekend met de film zijn, zal het geheel waarschijnlijk toch wat traag en ook vaag overkomen allemaal.
Ja, het probeert zeker om opnieuw het verhaal en de achtergronden aan de kijker uit te leggen, maar het doet dit voornamelijk door over weinig dingen uit te wijden en dan ook weinig diepte aan het verhaal te geven, terwijl het concept achter Hellraiser juist als enorm diepgaand gezien zou kunnen worden. Haast horror op een meer psychologisch niveau, die je aan het denken zet en houdt, over de keuzes die de personages in de films weten te maken. Zo niet in deze film, die dan ook niet meer dan een vrij oppervlakkige belevenis blijft.
Doet niet veel nieuws
De film valt uiteindelijk ook zeer rechtlijnig te noemen. Het gaat meer terug naar de kern, zonder daadwerkelijk iets nieuws te bieden. Ja, het zorgt er dan ook voor dat deze 2022 "Hellraiser" film wat nutteloos overkomt, al kan ik tegelijkerijd ook niet helemaal uitsluiten dat eventuele vervolgfilms een stuk beter en creatiever om te kijken zullen zijn nu de herintroductie, die deze film weet te bieden, achter de rug is.
Doordat dit een film is die nog niet echt enorm veel nieuwe dingen met zijn concept en personages probeert te doen is het ook één die zich na verloop van tijd wat voort begint te slepen en er maar matig in weet te slagen om écht interessant te blijven met zijn verhaal, wat logischerwijs ook enorm ten koste gaat van zijn spanning en uiteindelijk ook horror. Na ongeveer een uur was ik ook echt wel klaar met deze film en kreeg ik meer zin om andere dingen te gaan doen. Een reden waarom de tweede helft van deze wat mij betreft ook absoluut zou mogen worden overgeslagen.
En ja, dat is zonde. Want ondanks dat de film in zijn eerste helft ook echt niet enorm veel originele dingen wist te doen, slaagde het er wel degelijk in om meer dan prima te zijn, door zijn goede opbouw en bijborende mysterie.
Laat als horrofilm wat steekjes vallen
Als film is het vaak alsnog prima om te kijken, maar als horrorfilm laat het toch wel behoorlijk wat steekjes vallen.
Het gebrek aan echte spanning en goede mysterie zorgt er al voor dat veel van de horror momenten vaak ook maar matig binnenkomen, maar een ander probleem zijn bijvoorbeeld ook zijn personages.
Vaak is het juist een probleem voor een genrefilm dat het te weinig personages heeft, maar ik zou willen zeggen dat deze film er juist te veel heeft, ondanks dat het niet eens veel meer dan een handjevol zijn. De focus is hierdoor af en toe toch wat weg en het had wellicht alsnog redelijk kunnen werken wanneer de film wat meer moeite had gedaan om de personages interessant en uniek genoeg te maken. Ze missen veelal toch wat persoonlijkheid en veel van hen zijn dan ook inwisselbaar met elkaar, waarbij je bij veel vaak ook al weet dat de enige reden waarom ze in deze film zitten is zodat ze uiteindelijk gedood kunnen gaan worden.
Ook qua sfeer laat de film echt wel wat te wensen over. De film ziet er knap uit, maar het is uiteindelijk ook wel erg eentonig met zijn donkere sfeer. Je film er maar zo duister mogelijk uit laten zien staat dan ook zeker niet gelijk aan het creëren van een goede horror sfeer. De Cenobites zelf zien er wel redelijk uit, al is het absoluut een achteruitgang vergeleken met hun verschijning in de voorgaande films. Meer gestileerd, maar daardoor minder bloederig en ook juist minder realistisch of 'eng'.
Uiteindelijk niet beter dan gemiddeld
De film is echt niet enorm veel minder dan de gemiddelde genre-poging uiteindelijk, maar ook zeker niet beter, schokkender, creatiever of meer het kijken waard dan de gemiddelde genre-poging. Met uitzondering wellicht voor de liefhebbers van de voorgaande Hellraiser films, voor wie dit een redelijke continuering blijft.6/10
Bekijk trailer
