Filmrecensie: The Munsters (2022) Geregisseerd door Rob Zombie

Deze film past prima in het rijtje van Rob Zombie zijn andere films. Er is veel om te bewonderen, maar er is altijd nog meer aan de film waardoor het eigenlijk vrijwel nooit als echt goed weet te werken.

Lijkt trouw aan het origineel te blijven

"The Munsters" was een serie uit de jaren '60 die veel van ons Nederlanders niet enorm veel van zeggen. Ik denk dat velen van ons de personages wel zullen herkennen dankzij hun unieke en zeer opvallende uiterlijk, maar hoeveel van ons hebben ook daadwerkelijk ooit een aflevering gezien?

Ik kan zelf dan ook niet goed zeggen hoe trouw deze film aan de serie is en hoe het zich verder verhoudt. Gevoelsmatig durf ik echter wel te stellen dat Rob Zombie zeer bekend was met het origineel en in veel opzichten deze film net zo benaderd had als de serie van weleer. Hier ligt echter ook gelijk één van de problemen met de film. Want wat een dikke 50 jaar geleden nog prima werkte, pakt vandaag de dag toch net even iets minder geslaagd en vermakelijk uit.

Geen geslaagde reboot

Je kunt dus stellen dat de benadering behoorlijk ouderwets is. Aan de andere kant kun je ook tegelijk stellen dat het een liefdesbrief aan het origineel- en klassieke horror in het algemeen is. Bewonderingswaardig, maar niet iets wat ook heel goed voor de film weet te werken.

Op geen enkele manier wordt geprobeerd om dingen een enigzins moderne update te geven waardoor een nieuw publiek geïnteresseerd zal gaan raken in de personages en het concept. De film is dan eigenlijk ook enigzins interessant voor een zeer klein publiek, maar wat erger aan deze benadering is, is dat het ook op geen enkele manier echt moeite doet om de personages- en de wereld waarin ze leven goed aan je weet te introduceren. Het voelt meer als een continuering dan een daadwerkelijke reboot. Een reboot die er zeer zeker ook niet toe zal gaan leiden dat we een nieuwe "The Munsters" serie of film kunnen gaan verwachten in de nabije toekomst.

Exemplarisch voor Rob Zombie

De film is vrij exemplarisch voor Rob Zombie zijn gehele oeuvre wanneer het op films aankomt. Aan de oppervlakte lijken ze altijd enorm interessant door hun eigenzinnigheid en leuke visuele benadering, maar wanneer het op het vertellen van een goed verhaal aankomt, schieten vrijwel al zijn films enorm te kort.

Het is een stijl die enorm goed voor videoclips werkt, maar bij het maken van films komen geheel andere dingen kijken. Iets wat Rob Zombie na al die jaren helaas nog altijd niet onder de knie lijkt te hebben en wat er helaas ook wel nooit van zal komen, aangezien het een film-maker is die altijd met zijn eigen vaste kliek werkt en hij de persoon is die ook altijd zijn eigen films schrijft en produceert.

Het schrijfwerk is met name iets wat enorm tekort schiet. In deze specifieke film is het meer alsof er uiteindelijk drie afzonderlijke verhaallijnen gaande zijn die niet eens enorm veel met elkaar te maken hebben. Over het elgemeen is er ook veel te weinig gaande, omdat de film niet goed voor duidelijk één verhaallijn lijkt te kiezen. Het is vaak meer alsof de film van losse scènes aan elkaar hangt. Het zorgt ervoor dat je na verloop van tijd echt wel je interesse verliest, ook omdat de film verder veel te weinig te bieden heeft qua bijvoorbeeld humor of zijn personages. Het is vaak wel erg flauwig en simplistisch allemaal.

Een leuke stijl, die uiteindelijk toch niet goed werkt

De acteerstijl van de acteurs is enorm ovedreven en ouderwets. Het is net even iets te zelfbewust allemaal, wat het niet enorm vermakelijk maakt. Het helpt ook niet dat de personages niet gespeeld worden door de beste acteurs. Het is dan ook wat lastig om ooit één van de personages écht leuk te gaan vinden en om met ze mee te kunnen leven.

De ouderwertse benadering blijkt daarnaast niet alleen uit zijn acteerwerk, maar ook met hoe de film eruit ziet. De film ziet eruit alsof het in iemand zijn uit de kluiten gewassen garage is gefilmd. wat voor een groot gedeelte ook een zeer bewuste keuze zal zijn geweest, om het gevoel van de tv-serie uit de jaren '60 na te kunnen bootsen. In kleur en met moderne camera's oogt het echter allemaal voornamelijk enorm goedkoop.

Zonde, want de stijl op zich is echt wel leuk te noemen. Met name de kostuums en make-up zorgen ervoor dat de film vaak als een heerlijk ouderwetse horrofilm aandoet, maar alles samen gezien weet het niet enorm goed te werken, in deze verder wel modern gemaakte film.

Geen geslaagde film

Ondanks dat er werkelijk genoeg te bewonderen valt aan de film weet het als geheel toch niet te slagen. Het zwakke verhaal is niet meer dan een excuus voor Rob Zombie om opnieuw wat fraaie plaatjes te schieten en lekker los te gaan met zijn eigenzinnige stijl, maar hij vergeet hierbij echter wel om het geheel ook tot iets interessants of vermakelijks te brengen.

5/10

Bekijk trailer